Zelfs naar een bruiloft in Taiwan

Donderdag 13 februari had ik een lange reisdag voor de boeg. Na heel slecht geslapen te hebben, ben ik om 10.00 uur uitgecheckt. Ik heb mijn spullen nog even laten staan, want ik moest nog een pakket bij het postkantoor afgeven. Veel spullen heb ik niet meer nodig. Dit was nog een behoorlijk stuk lopen. Hierna ben ik mijn bagage gaan halen en ben ik naar de bushalte gelopen. Ondertussen begon het keihard te regenen. Ik was drijfnat en al mijn tassen dus ook. Ik moest 40 minuten met de bus naar het vliegveld in Adelaide. Hier had ik om 13.00 uur mijn vlucht naar Sydney terug. Dit was 02.15 uur vliegen. In Sydney ben ik met de bus van Domestic Airport naar International Airport gegaan. Daar moest ik 7 uur wachten. Ik zou namelijk ’s avonds doorvliegen van Sydney naar Taipei (Taiwan). Dit duurde behoorlijk lang. Ik kon ook niet naar de wc gaan, want ik zat met 4 tassen die ik niet zomaar ergens laat liggen. Opeens kwam ik erachter dat Marinde,  een Nederlands meisje dat ook bij mij in de bus zat in Nieuw Zeeland, op dezelfde vlucht zou zitten. Haar kwam ik heel toevallig een uur voor vertrek tegen bij de Mc Donalds. Om 22.10 uur kon ik eindelijk weer verder vliegen met de nachtvlucht.

Vrijdagmorgen kwam ik om 04.30 uur aan in Taipei. Lu zou me van het vliegveld komen halen. Eerst vond ik het nog een beetje spannend, want als ik op het vliegveld aan zou komen en hem moest gaan zoeken tussen een hele hal vol Aziaten, zou ik het moeilijk vinden om hem ertussen te vinden. Gelukkig was dit geen probleem. Toen ik de aankomsthal in kwam, stonden er maar 2 mensen als gekken te springen en te zwaaien. Verder was niemand daar. Lu was me, samen met Vivi, zijn vrouw,  midden in de nacht komen ophalen. Hun huis was een uur rijden vanaf het vliegveld. Ze wonen in New Taipei City. In een zijstraatje moet je ergens een trappenhal inlopen en dan kom je na 6 trappen aan bij hun dubbele voordeur met tralies ervoor. Het is net een studentenwoning, maar heel leuk en knus. Je moet ook voor de deur je schoenen uit doen en dan staan er binnen slippertjes om aan te trekken. We zijn nog even gaan slapen. Lu en Vivi zijn vandaag 2 jaar getrouwd (het was ook Valentijnsdag) en ze zouden met zijn tweetjes samen gaan brunchen. Ik zou dan alleen in het huis blijven om te slapen. Ik had een eigen kamer met een ‘bed’. Dit waren zo’n matten van alfabet die ik vroeger als klein kind had en die je aan elkaar kon klikken met een laken er over heen. Op de stenen tegels. Het was hier ijskoud. Overdag is het hier ook maar iets van 13 graden. Hele andere temperaturen dan ik gewend ben. Toen ik om 12.00 uur opstond dacht ik dus dat ik alleen thuis was. Ik mocht alles pakken wat ik wilde. Ik ging aan mijn reisverslag werken en schrok me kapot toen om 13.00 uur hun kamerdeur openging. Blijkbaar was ik niet alleen. Ze hadden besloten om niet te gaan brunchen omdat ze te moe waren. We zijn toen met zijn drietjes naar een tapanyaki restaurant gegaan om te lunchen. Het was heel gezellig. Ik kan altijd met stokjes eten, maar je moet me geen hele lap vlees geven die ik met stokjes moet gaan wegwerken. Haha,  Lu lag helemaal dubbel en vroeg of ze bestek hadden. Dat hadden ze niet. Dus ik heb het fijn met de handen gegeten. Ik moest nog een nieuwe camera hebben en ben met hen met de bus naar de stad gegaan. Na verschillende winkels te hebben bezocht, had ik mijn camera gevonden. Echt veel goedkoper dan in Nederland. Lu heeft flink onderhandeld en ik kreeg nu een betere versie met heel veel gratis spullen erbij. Lu had me van tevoren al gewaarschuwd dat ik veel dingen zou moeten proeven. Ik had vanmiddag al van alles geprobeerd. Maar nu kreeg ik een soort thee met allemaal glibberige balletjes erin. Zo groot als een grote cola bij de Mc Donalds. Het is koud en je moet het door een groot rietje drinken. Het is drinken waar je op moet kauwen. Het was wel goed te doen, maar na een halve beker zat ik echt helemaal vol. We zijn ook nog met de metro geweest want ik moest nog een cadeautje gaan kopen: Ik was als verassing uitgenodigd bij een vriend van hen op de bruiloft de volgende dag! Alles was al geregeld. Ze hadden een luxe kamer voor ons drietjes geboekt (en zelfs betaald) want het is helemaal in het zuiden van Taiwan! Maar ik wilde natuurlijk niet met lege handen komen, dus hebben we nog even gewinkeld. Hierna zijn we naar een Chinese tempel geweest. Hier staan 8 goden in. We hebben wierook gekocht en ze hebben me alles uitgelegd over wat ik moest doen. Je moet in een bepaalde volgorde langs alle goden lopen en dan jezelf voorstellen en vragen om een veilige thuiskomst na de reis. Je schudt dan 3 keer met je hoofd. Dit was heel grappig om echt eens te doen. Hierna kon je ook nog aan de belangrijkste god vragen stellen. Je krijgt dan 2 stenen in je handen van halve maantjes. Je moet een vraag stellen en ze dan op de grond gooien. Vallen ze met de bolle kant naar boven dan is het ja, vallen ze beide met de harde kant naar boven dan is het nee en als ze beide anders vallen dan betekent het een glimlach en moet je de vraag nog eens stellen. Je begint dan met jezelf voor te stellen en te vragen of je hem een vraag mag stellen. Uiteindelijk heb ik 3 vragen kunnen stellen en alle antwoorden waren positief. Dit betekent dat de stenen 4 keer op dezelfde kant zijn gevallen, ik weet niet of dit echt toeval is, maar daar kom je natuurlijk nooit achter. Hierna zijn we naar de avondmarkt gegaan. Het was hier echt super druk. Je kon overal gratis dingen halen omdat het Valentijnsdag is, maar in het chinees is er ook nog een andere bepaalde feestdag op deze dag. Door de hele stad stonden mensen in de rij om een gratis lampion te krijgen. Daar moest je zeker 4 uur staan. Vivi heeft wel een masker voor me gehaald van een paard omdat het nu het jaar van het paard is. Op de markt wordt je weer helemaal gek van al het eten dat je hier kan krijgen. Ik heb weer een aantal dingen geproefd, maar merkte al snel dat ik niet te veel door elkaar moest proeven. We zijn naar een restaurantje gegaan (zoals je dat hier kan noemen) het is overdekt maar daar is ook alles mee gezegd. Je kunt er niet eens drinken kopen. We gingen een soort stinkkaas proberen. Die ziet eruit als warme tofu. Ze hadden allemaal verschillende dingen besteld zodat ik alles kon proberen. Ik heb alles geproefd, veel was goed te eten, maar ik ben toch blij dat ik in Nederland woon. We hebben de hele weg teruggelopen door de stad en zijn ’s avonds laat thuis gekomen.

Zaterdag moesten we alweer heel vroeg opstaan want we vertrokken om 07.15 uur met de auto naar het zuiden van Taiwan. Ik heb met Vivi nog even naast de weg bij een kraampje ontbijt gehaald. Een soort vers broodje bapao en een soort thee met melk en een beetje koffiesmaak. Dit hebben we in de auto opgegeten. Onderweg zijn we nog een paar keer bij een wegrestaurant gestopt. Die zijn hier extreem groot. Ik dacht eerst dat het een of ander stadion was. Binnen heb je heel veel winkels en eetkraampjes. We zijn om 12.30 uur aangekomen bij het hotel waar de bruiloft werd gehouden. Ik vond het best wel spannend, want ik kende verder natuurlijk helemaal niemand. Het feest was in een hele grote zaal, er waren meer dan 200 mensen. Bij de ingang moest je je cadeau afgeven. In de zaal stonden allemaal ronde tafels. Hoe dichter je bij de bühne zit, hoe belangrijker je bent voor het bruidspaar. Haha wij zaten helemaal op de eerste rij. Super grappig. Bij ons aan tafel zaten allemaal vrienden van Lu met wie hij bij de marine had gezeten. Iedereen sprak  alleen maar Chinees, maar ik heb me kostelijk vermaakt. Vivi heeft ondertussen een beetje Engels leren spreken, dus daar kon ik een beetje met handen en voeten mee kletsen. Er waren een aantal mensen die een speech gingen houden op het podium. Ook waren er 2 mensen ingehuurd die de hele bruiloft leiden. Ze deden ook zingen en een showtje maken. De bruid heeft zich 3 keer helemaal moeten verkleden en de haren weer iedere keer helemaal anders. Dat is echt zonde, want ze heeft zelf bijna niks van de bruiloft meegekregen. Bij deze bruiloften draait het alleen maar om eten. In het midden op tafel staat zo’n draaiplateau. Dat wordt de hele tijd volgegooid met eten,  3 uur lang. Van kreeft en krab, tot andere aparte Chinese hapjes. Lu had me van tevoren gewaarschuwd, dat ik niet meteen in het begin veel moest eten, omdat er zo veel komt. Ze kijken ook helemaal niet naar de optredens, maar kletsen gewoon allemaal door elkaar heen en vreten ondertussen. Dat is wel zonde, maar hier heel normaal. Ik vond het wel heel leuk dat ze voor de bruiloft al  veel trouwfoto’s maken. Deze worden dan gedurende de dag met een diaprojector afgespeeld. Aan deze foto’s  besteden ze echt veel geld en tijd. Ze doen dit met zo’n 5 jurken en verschillende kapsels en op allemaal verschillende manieren. Binnen, buiten, bewerkt, in een aparte studio. Echt heel mooi. Het was ook grappig dat er een aantal vrijgezelle mannen en vrouwen naar voren moesten komen. Ze gingen dat doen met dat bloemetje gooien. Alleen zoeken ze van tevoren de personen uit, omdat het anders een hele mensenmassa zal worden. Ze doen het boeket ook niet gooien, maar de meiden krijgen allemaal een touw in handen die er omheen is gedraaid. Ze trekken allemaal tegelijk en het touw dat daadwerkelijk vastzit, heeft gewonnen. Heel grappig De de mannen doen dit ook, maar dan met een BROCCOLI! Hahaha. Super grappig. Ook heeft de bruidegom nog een dansje moeten leren en er werd ook gezongen. De vrienden van hem zorgen er alleen maar voor dat hij zo snel mogelijk hartstikke dronken wordt. Om 15.30 uur was de bruiloft al afgelopen. Je kon het bruidspaar dan feliciteren en je kon met hen op de foto. Wij zijn hierna naar een café gegaan waar Lu met een oude schoolvriendin had afgesproken die hij al 8 jaar niet had gezien. Die spraken natuurlijk ook alleen maar Chinees en Lu heeft zich honderd keer verontschuldigd, maar het maakte mij niets uit. Hierna zijn we naar het hostel gegaan. Het zou een hostel moeten zijn, maar het was gewoon een heel groot huis met een paar kamers, echt super groot en mooi, was net een hotel. We hadden 2 tweepersoonsbedden op onze kamer staan. Lu had met zijn vrienden afgesproken om op stap te gaan. Hij had me van tevoren al gewaarschuwd dat hij dronken zou gaan worden. Hij vond het spannend om mij en Vivi alleen te laten, omdat we niet goed met elkaar kunnen communiceren, en Vivi zich daar een beetje ongemakkelijk bij voelde. Maar we hebben een super avond gehad. Eerst hebben we een film gekeken en daarna zijn we naar de avondmarkt gegaan. We hebben over de hele markt gelopen en Vivi heeft me weer veel nieuwe dingen laten proeven. Het lukte ons met handen en voeten om te praten en ze deed veel via internet even vertalen. Het was echt gezellig. We waren ook pas laat weer terug. Daarna hebben we nog een film gekeken en toen kwam Lu al terug. Zijn vriend was straalbezopen en die heeft fijn onze hele badkamer ondergekotst. De bruidegom hebben ze op straat laten liggen. Die was zo dronken dat hij op straat was gaan liggen en daar hebben ze hem ook echt laten liggen. Ze hebben alleen even zijn vrouw het adres doorgegeven waar hij lag. Haha, dat hoort erbij, zei hij.

Zondag hebben we lekker uitgeslapen en zijn daarna gaan lunchen. Omdat het mijn laatste dag alweer was, gingen we uitgebreid uit eten. De hele tafel stond vol warm eten. Weer allemaal speciale gerechten die ik moest proeven, maar was wel heel lekker. Hier eten ze ook niet in volgorde. Je krijgt het hoofdgerecht bijvoorbeeld eerder dan de soep. Ze bestellen hier heel veel, want dan voelen ze zich rijk en nemen daarna wat overblijft mee naar huis. Ze wisten dat ik van zoetigheid hou, dus daarna kreeg ik ook nog een speciale koektaart. Die was wel heel apart, zullen we maar zeggen. Hierna zijn we nog naar een tijger- en drakentempel geweest in een meer. Deze zijn we 7 verdiepingen helemaal omhooggeklommen. Dit was heel leuk om te zien. Hierna zijn we weer naar een hele andere kant van Taiwan gereden om naar een zoutfabriek te gaan. De mensen hier zien de zoutbergen als sneeuw, omdat ze die niet hebben. Dat is grappig om te zien. Ze liggen er echt in te spelen en er staat ook  een beeld van een Kerstman met rendieren. We hebben hier even rondgelopen en je kon ook dingen uitproberen. Zoals met zo’n pedalen trappen zodat het zoutwater wordt opgepompt zodat het gereinigd kan worden. Hierna zijn we teruggereden richting huis. Onderweg hebben we veel file gehad en hebben we vaker gestopt bij de grote wegrestaurants. Als avondeten hebben we wat chocola en chips gekocht. Uiteindelijk kwamen we pas om 23.30 uur thuis aan. Toen zeiden ze heel serieus dat we nog gingen uit eten om 00.00 uur. Nou ik kreeg echt geen hap meer door mijn keel en was helemaal kapot. Zij zijn wel nog  gaan uiteten, omdat ze hier echt 3 keer per dag moeten eten, maakt niet uit hoe laat je thuis bent. Ik ben toen mijn tas gaan inpakken. Toen ze terugkwamen heb ik nog met Vivi dat paardenmasker in elkaar gezet. Haha, we waren net 2 kleine kinderen. Er zat ook een lampje bij zodat je hem ook als lampion kon gebruiken. Uiteindelijk ben ik om 02.15 uur gaan slapen.

Maandag kon ik alweer om 03.00 uur opstaan omdat ik weer moest vliegen. Dus dat was een nacht van 0.45 uur. Vivi ging niet mee, maar ze stond wel even op zodat we afscheid konden nemen. Lu heeft me naar het vliegveld gebracht. Hier ben ik om 05.00 uur naar de burger king gegaan om eindelijk eens een normaal broodje te eten.  Om 06.40 uur vertrok mijn vlucht van Taipei naar Kuala Lumpur. Hier had ik een tussenlanding van 4 uur. Hier heb ik wat te eten gekocht en ik dacht dat het heel duur was, dus durfde niet veel te pakken. Achteraf kwam ik erachter dat ik had gegeten en gedronken voor 2.60 euro. Hierna ben ik verder gevlogen naar Medan, (Sumatra, Indonesië).