Een week lang een THUIS gehad.

Donderdag 30 januari moest ik om 10.30 uur uitchecken. Ik kon mijn spullen in het hostel laten staan, maar ik had eigenlijk niets meer te doen. Ik heb de hele dag in de kantine zitten wachten en nog even aan het reisverhaal gewerkt. Ik werd om 15.30 uur opgehaald door de taxi die ik in Australië al had geboekt. Om 19.00 uur vertrok mijn vlucht naar Sydney. Hier kwam ik lokale tijd alweer om 20.30 uur aan. In het vliegtuig zat ik naast een Nederlandse jongen waar ik de hele vlucht mee heb zitten kletsen. Hij heeft ook mijn filmpjes van de Swing en het Skydiven bewerkt zodat ik het eens zonder reclame op facebook kan zetten. Op het vliegveld kwam ik nog met een ander Nederlands meisje in gesprek met wie ik samen de trein zou pakken. Op het vliegveld stond Mathijs weer met het bordje van Australian Backpackers te wachten op nieuwe backpackers. Heel grappig om hem weer te zien en heb nog even met hem staan kletsen. Hierna ben ik met dat meisje met de trein naar de stad gegaan. Ik moest naar Kings Cross, want ik zou naar het hotel gaan waar Priscilla werkt. Zij moest nog tot 23.00 uur werken en ik zou vannacht bij haar kunnen slapen. Ik hoefde nog maar een kwartier te wachten en toen konden we vertrekken. Het was nog een stukje lopen met alle spullen naar de bushalte. Dat is in Australië nooit zo handig gemaakt, je moet soms echt ver ervoor lopen. Daarna met de bus naar haar appartement. We hebben nog een hele tijd op de bank gezellig zitten bijkletsen. Ik had niet gedacht dat ik haar nog zou zien. Ik heb haar eind oktober in het hostel in Sydney ontmoet, toen sliepen we een paar dagen samen op een kamer. Uiteindelijk ben ik om 04.00 uur voor mij Nieuw-Zeelandse tijd gaan slapen op de bank.

Vrijdag zijn we om 09.30 uur opgestaan. Priscilla zou proberen mijn haren te gaan redden. Dus met een stoel in de keuken en mijn zakmes heeft ze mijn haren recht geknipt. Uiteindelijk na de 2 knipbeurten dus heb ik mijn haren nog maar tot net onder mijn schouders, terwijl ik ze echt super lang had, maar ja, het is nu weer recht en de volgende keer dat ik naar de kapper ga, is het dus in Nederland. Ik heb mijn haar ondertussen zelf vaker met mijn zakmes bijgeknipt en dat ging stukken beter dan naar de kapper gaan, dus ik doe dit het komende half jaar wel zelf. Na het ontbijt zijn we naar het centrum gegaan. Ik moest voor de laatste keer mijn post gaan ophalen in de jobclub. Mam heeft een nieuwe vlag opgestuurd, omdat mijn andere vlag al helemaal vol staat na een half jaar. Ik laat iedereen waar ik leuke contacten mee heb op mijn vlag zijn/haar naam schrijven. Ook waren er nog een aantal kerstkaarten die ik had gekregen (haha, eind januari). Hierna was het helaas weer tijd om afscheid te nemen. Ik moest namelijk alweer naar het vliegveld vertrekken met de trein. Ik vlieg vandaag naar Melbourne. Hier ga ik een paar daagjes bij Limburgers in huis, Jeanny en Hein. Het was 1.5 uur vliegen. Eenmaal geland in Melbourne, ben ik achter een hele groep mensen aangelopen. We moesten buiten uit het vliegtuig stappen en daarna via een hele donkere loods naar buiten. Toen ik door een hek was gelopen, zag ik dat helemaal niemand van de 20 mensen voor me bagage had. Blijkbaar was achter in die hele donkere loods een band gemaakt. Ze waren alles aan het verbouwen daar, dus het zag er echt niet duidelijk uit. Er kwam nog een man naast me staan die hetzelfde was gebeurd. Ik vroeg aan een poetsman of ik iemand mag vragen mijn tas mee te nemen. Dat mocht niet, hij bleef naast me staan, zodat ik niemand kon roepen. Ik zag mijn tas gewoon op de band voorbij gaan en kon er gewoon niet bij. Wat een onzin. Ik moest naar een andere hal helemaal gaan lopen om het daar te gaan melden. Eenmaal daar aangekomen, bleek dat ze me fout hadden gestuurd en kon ik weer naar een andere loods gaan. Daar was het super druk. Ik ben voorgekropen en heb een grondstewardess gevraagd. Zij is voor me gaan bellen, maar er was niks aan te doen. Het bleek dat de stroom was uitgevallen, dus dat ging natuurlijk voor. Er werd een kopie van mijn paspoort gemaakt en ik zou ’s avonds gebeld worden wat er met mijn bagage zou gaan gebeuren. Wat een onzin. Ik weet zelf nog niet eens waar ik deze week heen ga. Ik ben weer stiekem teruggelopen naar de loods. Jeanny zou me komen ophalen en was gelukkig iets later. Ik zag een oude bewaker lopen en heb hem geroepen. Ik heb heel zielig gedaan en gesmeekt of hij mijn tas wilde geven. Ik had in mijn paspoort het nummer dat op mijn bagage stond, dus ik zeg. Dan zie je dat dat echt mijn tas is en dat ik niet lieg. Anders zou ik dat nummer niet hebben. Na een hele tijd en zeggen dat hij het echt niet kon doen omdat hij zijn baan ervoor op het spel zou zetten liep hij er toch naartoe. Hij tilde net mijn tas op toen er iemand anders binnen kwam. Ik verstopte me snel en hij liet mijn tas vallen. We hebben gewacht tot de kust veilig was en toen kwam hij aanrennen met mijn tas. Hij heeft hem door het hek geschoven en ik kon weer verder gelukkig. Toen ik net buiten was, kwam Jeanny aanrijden. Ik had deze mensen nog nooit ontmoet, dus ik vond het allemaal best spannend. Het is een iets ouder echtpaar die Jos en Anita kennen. Het was nog bijna 100 km rijden naar hun huis. Echt super lief dat ze me kwamen halen. Hier zijn grote afstanden heel normaal. In Nederland zou je gek opkijken om een vreemde even zo ver te gaan halen. ’s Avonds hebben we lekker gegeten, ik kreeg weer eens normaal gekookt eten haha, heerlijk.  

Zaterdag toen ik opstond was de hele tafel gedekt met lekker eten. Zelfs met peperkoek, nederlandse kaas en stroop! Ik had echt even een thuis gevoel. Na het ontbijt ben ik met Jeanny naar de dokter gegaan. Ik had besloten om naar Indonesië te gaan en dan zou ik malariatabletten moeten krijgen en  2 spuiten. Dit hebben we dus meteen kunnen regelen. Hierna meteen even wat boodschappen gedaan en toen zijn we nog naar de Upper Yarra dam gaan kijken en daarna gezellig gaan lunchen in een restaurantje. ’s Middags hebben we lekker allemaal even een dutje gedaan. Daarna ben ik met Hein door hun grote weiland  gaan lopen, ze hebben een heel stuk land achter hun huis waar ze ook koeien op hebben staan. We gingen op zoek naar kangoeroes tussen het begroeide stuk land. Helaas hebben we er geen gevonden, alleen holen van wombats. Hierna zijn we gaan avondeten.

Zondag heb ik heerlijk uitgeslapen. ’s Middags ben ik met Jeanny even naar de supermarkt geweest. Ik moest vandaag ook nog een paar dingen boeken, zoals the Great Ocean Road. Aan het einde van de middag ben ik samen met Hein water voor de koeien gaan klaarzetten in de wei van de buurman. Morgen zouden een aantal koeien naar de veemarkt gaan en werden die daar opgehaald. Toen we hier klaar waren met alles klaarzetten en het hek nog even maken, was het al donker geworden. Hein vroeg of ik nog eens op zoek wilde gaan naar wombats in het donker. Daar zeg ik zeker geen nee tegen. We zijn met de auto het begroeide stuk land ingereden en hebben gewoon echt met de jeep allemaal kleine bomen omgereden. Het was zo leuk, ik had gewoon een gratis jeepsafari in het donker haha. Op een gegeven moment wisten we niet meer of we al voorbij de waterplas waren gekomen, dus we moesten uitstappen om te proberen te achterhalen waar we ergens waren. Omdat we hier niet op voorbereid waren, hadden we ook geen zaklamp bij ons. Dit was best spannend om zo in het donker wat te gaan zoeken. Je zag gewoon echt geen meter voor je. Alleen een minder idee is dat je normaal moet oppassen waar je loopt, omdat er slangen kunnen zijn. Die zie je hier dus nu echt niet, mochten ze er op dat moment toch rondkruipen. Uiteindelijk hebben we het water gevonden, we moesten alleen de auto nog even terugvinden haha. Daarna kwamen we weer in de open wei uit. We hebben helaas weer geen wombats gevonden, maar… eerst zag ik in het donker veel konijntjes springen en opeens zag ik een stuk of 10 kangoeroes door de wei springen! Ik moest steeds snel de auto uit springen en de gates open en dicht maken, zodat we steeds in andere gedeeltes in de wei konden rijden. Toen we in hetzelfde stuk zaten, is Hein achter ze aan gaan rijden. Echt super vet! Die beesten kunnen zo extreem snel rennen. Ze sprongen alle kanten op. We gingen ze een beetje opjagen en ze sprongen gewoon echt super hoog over de hekken heen. Mijn laatste 2 weken ben ik eindelijk in Australië aangekomen! Dit is wat ik van Australië wilde zien. Het was echt een geweldige avond.

Maandag zijn we om 06.00 uur opgestaan want we moesten de koeien naar een andere wei gaan jagen over de straat. Haha wie had gedacht, dat ik hier toch nog iets op het land zou gaan helpen. Jeanny en ik moesten achter de groep koeien aanlopen met een stok en opletten dat ze niet de andere kant op zouden gaan. Toen we ze allemaal in de wei van de buurman hadden gekregen, waren we al heel vroeg klaar. Ze zouden pas om 08.30 uur opgehaald worden, maar we hadden niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan. Ik ben met Hein naar de grote straat gereden om daar de vrachtauto te gaan opwachten. Daarna werden de koeien via een trappetje met behulp van stroomschokjes de vrachtwagen ingedreven. Ik zou echt nooit op een boerderij kunnen werken. Met elk beest dat verkocht wordt, zou ik daar bijna staan te brullen, nee dankje. Daarna moesten Hein en ik nog dat hele stuk waar de koeien hadden gestaan gaan uitmesten. Jaja, ik heb stront staan scheppen! Weer iets gedaan deze reis dat ik nog nooit heb gedaan. Om 10.00 uur zijn we gaan ontbijten, ’s middags ben ik met Jeanny naar het regenwoud Donna Buang geweest. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt via ijzeren trappen door allemaal hoge bomen. Daarna nog even langs de apotheek, omdat ik mijn pillen nu kon ophalen want die hadden ze moeten bestellen. Daarna even langs de supermarkt en weer terug naar huis. Jeanny had hele lekkere stokbroodjes met crème fraiche en zalm gemaakt, ik werd hier heerlijk verwend. ’s Avonds heb ik een leuke Australische serie gekeken.

Dinsdagnacht heb ik heel slecht geslapen. Ik ben al een aantal weken flink aan het hoesten en sliep hierdoor dus ook vaak slecht. Om 10.00 uur ben ik samen met Jeanny na het ontbijt vertrokken naar Melbourne. We hadden vandaag een leuke dag gepland. Zij moest eerst even naar de tandarts en van daaruit reden we verder naar Philip Island. Hier zijn we eerst naar de VVV gegaan om tickets te kopen voor de pinguïn parade die avond. Hierna zijn we bij een soort wegrestaurant lekker gaan lunchen. We zijn naar een aantal uitkijkpunten gereden, waaronder de piramide rots. Het waaide hier zo hard, dat je je gewoon tegen de wind in kon laten vallen. Dit was echt niet normaal. Hierna zijn we nog naar nobbies geweest. Vanaf hier kun je op een eilandje zeehonden zien zitten. Maar dat is zo ver weg, dat je in het centrum moet betalen om ze te zien. We hebben geprobeerd door geld in zo’n apparaat te duwen waar je de zeehonden mee kon zien en je kon er dan foto’s van maken. Helaas was het allemaal heel onduidelijk. We hebben hier nog wat gedronken en een lekker gebakje samen gegeten. Hierna zijn we naar Cowes gereden. Hier zijn we naar het strand gewandeld en hebben over de pier gelopen. ’s Avonds zijn we bij een Chinees restaurant gaan eten. Hier kwamen ook alle mensen eten die een dagexcursie naar het eiland hadden geboekt. We hebben heerlijk gegeten. Daarna zijn we naar de pinguïn parade gegaan. We moesten nog 2 uur wachten voordat de pinguïns aan land zouden komen. Omdat we zo vroeg waren, hadden we de beste plaatsen helemaal vooraan. Het was echt ijskoud. Het waaide hier zo hard, ik had 3 truitjes, 2 vesten en een dikke trui aan, ook hadden we dekens bij ons waarmee we ons helemaal hebben ingepakt. De pinguïns komen net na zonsondergang terug aan land. Ze hebben de hele dag in zee naar eten gezocht en ’s avonds komen ze hun baby’s voeren in de nesten. Het was zo grappig om te zien. Er zaten heel wat meeuwen klaar voor het geval iemand iets achter zou laten. Daar kwam het eerste groepje uit de zee gewaggeld. Het waren kleine van ongeveer 30 centimeter groot. Elke keer een paar stappen en dan wachten ze weer om te kijken of alles veilig was. Daarna kwamen ze dan voor ons langs lopen en moesten ze rotsen gaan opklimmen naar hun holen. Heel grappig want de laatste van de groepjes was altijd degene die het meeste had gevangen die dag. Die waren zo vol gevreten dat ze niet meer rechtop konden lopen. Die kiepten om bij elke stap naar voren om en kwamen moeilijk vooruit. Helemaal zielig om die dan heel moeilijk te zien proberen die rotsen op te springen. Er kwamen steeds meer kleine groepjes aangewaggeld. Uiteindelijk komen er zo’n 450 pinguïns op een avond aan. Na een uur moet je je plaats verlaten, zodat de anderen rustig aan land kunnen komen. Op het pad terug naar het centrum, zie je ze allemaal ernaast zoeken naar hun holletjes. We hebben hier nog heel lang staan kijken en sommigen proberen te volgen. Ze gaan dan stilstaan en dan roepen ze naar hun kinderen en wachten op antwoord. Zo vinden ze hun weg terug. Eentje hebben we er helemaal gevolgd totdat we niet meer verder konden. Wij baalden een beetje omdat we net niet hadden gezien waar hij naartoe ging. Opeens draaide hij zich om en kwam het pad opgelopen.  Nou, wat toen gebeurde….… iedereen werd tegengehouden. STOP! WE HAVE A CROSSING! Het hele pad werd afgesloten, iedereen moest wachten. Daar kwam de pinguïn aangewaggeld over de weg naar de andere kant. Zodra hij veilig daar was, konden we weer verder. Hahaha zo geweldig om te zien. Waar zie je nou dat alles wordt tegengehouden omdat er zo’n klein beestje verdwaald is. We zijn rond 22.30 uur vertrokken en het was nog 2.5 uur terugrijden. Onderweg werden we nog aangehouden en moest Jeanny blazen. Toen we bijna thuis waren, hebben we heel goed opgelet of we wombats zagen, het zijn namelijk nachtdieren. Plots zagen we er een en is Jeanny omgedraaid. Helaas bleek deze dood te zijn. Ik heb vandaag echt een super leuke dag gehad.

Woensdagmorgen was Jeanny weg en heb ik heerlijk uitgeslapen tot maar liefst 12.30 uur, heerlijk. Hein houdt ook van uitslapen, dus daar hoef ik niet eerder voor op te staan. Hierna zijn we met ons tweetjes gaan ontbijten. Vandaag was de laatste dag dat ik nog even vrij had dus ging ik nog  verschillende boekingen doen op de computer. ’s Avonds ging Hein tennissen en had Jeanny extra voor mij heerlijke zalm met friet gemaakt. Daarna hebben we nog samen tv gekeken.

Donderdag 6 februari ben ik om 06.15 uur samen met Jeanny via hun wei naar de wei van de buurman gelopen. Hij had ons verteld dat hij deze week ’s morgens vroeg heel veel kangoeroes in zijn wei had zien zitten. We gingen daarheen in de hoop ze ook te kunnen zien. Eerst hadden we er 3 in onze eigen wei zien zitten. We waren bang dat we al te laat waren, want we zagen niet veel. We zijn zijn stuk land helemaal afgelopen en opeens zagen we er weer zitten. Ze begonnen te springen en wij erachteraan. We hebben ze nog een stuk in de verte kunnen zien en het was geweldig. Zo leuk om mijn laatste dagje hier ze nog eens te zien. Na het ontbijt heb ik afscheid genomen van Hein en ben ik met Jeanny samen met de trein naar Melbourne gegaan. Eerst zijn we naar mijn hostel gegaan om mijn spullen daar neer te zetten. Hierna zijn we naar het kantoor van Medicare gegaan omdat ik nog geld moest terugkrijgen voor de spuiten. Ze deden heel moeilijk met uitbetalen, dus daarna moesten we met een cheque naar de bank gaan om het geld te halen. Jaja hier bestaan nog cheques. Ondertussen was het alweer laat in de middag en zijn we bij de Subway een broodje gaan eten. Hierna hebben we nog een stuk gewandeld door de prachtige arcades in de straten en we zijn door dure hotels gelopen (alsof wij daar ook sliepen) om die van binnen te bekijken. Super mooi. Als afsluiting hebben we op het station nog een ijsje gegeten. Opeens werd ik op mijn schouder getikt en stond Rachael (van Fiji) achter me. Zij woont in Melbourne en ik had morgen met haar afgesproken, maar ze was heel toevallig in de stad. Zo grappig dat je hier nu gewoon iemand die je een paar maanden niet hebt gezien tegen het lijf loopt. Daarna moest ik afscheid nemen van Jeanny. Ik heb echt zo’n fantastische week bij hun gehad. Ik had echt een week een thuis en dat is na een half jaar reizen echt veel waard. Ze hebben me heerlijk verwend, er werd voor me gekookt en gewassen en ik heb het echte Australië toch nog gezien met alle kangoeroes. Ik heb de echte outback niet gezien maar dit was een beetje mijn outback avontuur door het donker met de jeep racen achter de beesten aan en helpen met de koeien. Jeanny en Hein, super bedankt!