Thailand en begin Sri Lanka

Donderdag 3 april moesten we om 06.30 opstaan. We gingen met kleine taxibusjes naar de haven. Hier gingen we 2 uur lang met een grote boot naar het eiland Koh Pi Pi. Deze boot zat echt helemaal vol, met allemaal hele smalle stoeltjes, waar ik zelfs maar met 1 bil op pas. Ik heb even binnen gezeten, maar daarna ben ik weer snel naar buiten gevlucht om bij de rest lekker buiten op de grond te gaan zitten. We kwamen aan op het eiland en hadden hier nog een half uur de tijd om iets te gaan drinken. In deze haven is in 2004 de tsunami over het eiland geslagen. Daar zag je nu helemaal niets meer van. Dit is een echt backpackersplaatsje geworden, hier lopen er honderden rond met de backpacks, ik vond het heel leuk om te zien, de ouderen iets minder. Hierna moesten we met een kleine boot nog 20 minuten varen naar een ander gedeelte van het eiland. Hier moesten we op zee overstappen in longtailboten om aan land te kunnen gaan. Dit zijn zo’n echt Thaise houten bootjes met gekleurde linten eraan. Heel fleurig om te zien. Het was mij een beetje slecht geworden op de boot door de hitte en de vermoeidheid. Ik wilde het liefst meteen naar mijn kamer gaan, maar deze was nog niet klaar. Mijn kamer werd natuurlijk pas als laatste gepoetst, dus ik moest nog een hele tijd wachten. Ik ben ondertussen even gaan lunchen met Natascha, Sander en Angela. Hierna ben ik naar de kamer gegaan en heb ik nog even kunnen slapen. Ik ben na 7.5 maand nu pas flink aan het vervellen op mijn rug en ging daarom vandaag liever niet meer in de zon. ’s Avonds ben ik gaan eten op het strand met Natascha, Coos en Lia. Ondertussen was er een optreden door een zanger en later kregen we nog een travestietenshow en een show met normale danseressen.   

De nacht van vrijdag 4 april heb ik heel slecht geslapen. Ik had voor vandaag geen excursie gepland, dus ben wel lekker langer blijven liggen. Daarna ben ik naar de receptie gegaan om even wat op internet te kunnen doen. ’s Middags ben ik gaan lunchen met Sander en Angela. Hierna ben ik naar de kamer gegaan om aan mijn fotoboek en reisverhalen te werken. Om 18.00 uur hadden we op het strand aan de bar afgesproken om een afscheidsdrankje te doen. Vanaf morgen gaan we namelijk naar Phuket en hier gaat de groep uit elkaar, omdat veel mensen een upgrade hebben gedaan naar andere hotels. Het was ook nog eens happy hour, dus 2 cocktails voor de prijs van 1. Dus als je alleen bent, moet je er dus ook altijd 2 tegelijk bestellen :p. Het was wel gezellig, maar we waren niet compleet. Er waren 5 personen nog op een eilandtour excursie en die zouden om 18.30 uur terugkomen. We hebben hier een hele tijd op staan wachten, maar het bleek dat ze waren vastgelopen voor het strand met de boot. Hier heb je echt heel erg te maken met eb en vloed en ze konden niet meer met de boot aan land komen. Ze hebben uiteindelijk 1.5 uur voor de kust vastgelegen en zijn met kleine bootjes aan land gekomen. Iedereen was ondertussen al gaan eten en ik ben samen met Frank, Jeanette, Riet, Hanny, Leo en nog een vrouw waar ik de naam even van kwijt ben op het strand gaan eten. Hierna zijn we naar de kamer gegaan, want we moeten morgen al om 05.00 uur op! 

Zaterdag zijn we om 06.45 uur vertrokken met de boot. Na het ontbijt heb ik eindelijk iedereen heel even bij elkaar gekregen  om een groepsfoto te maken op het strand. Hierna moesten we in een kar achter een tractor vastgemaakt gaan staan om naar de longtailboten gebracht te worden. Het water was namelijk nog ver weg, en je moest anders door het water gaan lopen tot boven je knieën voor je bij de boten zou komen. Hier zijn we weer met de boot naar de grote boot gevaren waar we moesten overstappen. Het was weer 20 minuten varen naar de haven van Koh Phi Phi. Hier vertrok de boot pas om 09.00 uur, dus hebben hier nog heel lang stilgelegen. Elly heeft ons nog bedankt op de boot. Het was nog 2 uur varen naar Phuket. Hier aangekomen hebben we allemaal afscheid van elkaar genomen. Deze groep is echt niet zo hecht geweest als mijn groep in Indonesië, hier zijn heel veel groepjes ontstaan. Er gingen nog 12 mensen mee naar het standaard hotel, dus daar nam ik nog geen afscheid van.  Hierna was het nog bijna een uur rijden naar ons hotel. Het regende al de hele dag, dat was wel jammer. In het hotel waren de kamers nog niet klaar. We hadden weer gratis een kamer upgrade, dus dat was super. De kamers zouden pas na 14.00 uur klaar zijn, dus we zijn met een hele groep naar de Subway gaan eten. Daarna ben ik met Natascha teruggegaan en konden wij gelukkig al op onze kamers. Deze waren echt fantastisch! Heel mooi en ook het hotel is echt super. Heel mooie zwembaden door het hele resort, met ook meerdere bars in de zwembaden. Helaas, dus geen zwemweer vandaag, maar we waren ook echt helemaal kapot. Ik ben even bezig geweest met de foto’s uit te wisselen van Natascha en mij en daarna ben ik als een blok in slaap gevallen met mijn laptop aan. Zij was ook even gaan liggen. Ik dacht dat ik na een uurtje vanzelf wel wakker zou worden, maar ik had gelukkig mijn wekker ’s avonds gezet, want ik heb echt 4 uur geslapen. Zij had ook zolang geslapen, nu komt echt de reis er weer even uit. ’s Avonds zijn we in het restaurant van het hotel gaan eten en daarna zijn we nog even naar de supermarkt gegaan.  

Zondag hadden we afgesproken om later te gaan ontbijten, zodat we konden uitslapen, maar ik was toch al vroeg wakker. We zijn nog even gezellig met Elly gaan ontbijten, ze vliegt vanmiddag terug naar huis. Hierna heb ik nog even alle foto’s voor Natascha gekopieerd. We hebben lang aan het prachtige zwembad gelegen. ’s Avonds ben ik samen met Natascha, Michelle en Koen gaan eten bij een restaurantje in de winkelstraat, want het was onze laatste avond samen. Hierna hebben wij meiden nog een uur lang een Thaise rug-, nek- en schoudermassage laten doen voor 8 euro. Jemig wat een marteling. Die vrouw ging boven op me zitten en ik dacht dat ik al mijn ribben gebroken had. Het was dat ik al een tijdje een beetje last van mijn rug heb en hoop dat dit er goed voor is, maar ik noem dit zeker geen ontspanning. Ik lag samen met Michelle op de kamer. Haha ook een tip: doe het niet meteen nadat je hebt gegeten. Hierna zijn we nog wat gaan winkelen en om 23.00 uur terug naar het hotel.  

Maandag 7 april ben ik om 09.30 uur met Natascha gaan ontbijten en daarna zijn we bij het zwembad gaan liggen. ’s Middags zijn we nog samen met Michelle en Koen gaan lunchen bij een restaurantje in de winkelstraat. Hierna ben ik een broodje bij de Subway gaan halen als avondeten. Eenmaal terug in het hotel heb ik afscheid van hen genomen en heb ik een taxi gepakt naar mijn volgende hotel. Ik had weer een goede last minute deal gevonden. Eigenlijk kost dit 4* hotel 329,- euro voor 4 nachten, maar ik betaal nu maar 25,- euro per nacht!!! De taxichauffeur heeft me eerst naar een verkeerd hotel gebracht, maar ik had hem onderweg al er op gewezen, dat ik dacht dat we er net langs waren gereden. Hij heeft uiteindelijk het hotel gebeld en is teruggereden. Na het inchecken, wilde de jongen van de receptie mijn tas meenemen naar mijn kamer maar hij kreeg hem niet opgetild haha. Uiteindelijk hebben ze er een winkelwagen bijgehaald en nog een andere jongen en zijn we met ons drietjes naar de kamer gelopen, echt grappig om te zien. De kamer is echt fantastisch. Een badkamer zo groot als die van ons thuis met een bad en een super de luxe douche.  

Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik weer veel bijgeslapen en aan mijn reisverhalen en fotoboeken gewerkt. Ik ging hier altijd maar 1 keer per dag eten rond 16.00 uur om geld te besparen. Ik nam altijd een cheesecake mee naar de kamer voor als ontbijt de volgende dag. Verder leefde ik overdag van koekjes.

Vrijdag had ik geregeld dat ik pas om 13.00 uur hoefde uit te checken. Ik ben nog even een broodje gaan eten in het restaurant en daarna ben ik met de taxi naar het vliegveld gegaan. Door de drukte was het toch nog een uur rijden. Eerst had ik een vlucht van 2 uur na enige vertraging. Alle vluchten liepen uit. Ik vloog met Malaysia Airlines van Phuket naar Kuala Lumpur. Het is nu een maand nadat het vliegtuig is verdwenen van Malaysia Airlines, maar je ziet echt dat nu iedereen heel goed oplet. Op een gegeven moment vond ik het wel beangstigend. Ze hadden op deze vlucht al 3 keer omgeroepen dat je, mocht er een noodlanding worden gemaakt, al je spullen moest achterlaten. Plotseling gingen er rode lampen aan en die veranderden later naar blauw. Daarna ging al het licht uit in het vliegtuig en werd het weer omgeroepen. Dan krijg je toch wel even de kriebels hoor. In Kuala Lumpur moest ik nog 2.5 uur wachten totdat ik verder kon vliegen naar Colombo. Weer met dezelfde maatschappij. Op het vliegveld wilde ik geld gaan wisselen, want ik had nog geld over van Thailand en Maleisië. Ze hadden hier geen geld van Sri Lanka, dus kon ik niet wisselen. Daarna ging ik ergens iets drinken en een stuk vlaai eten. Daar heb ik met mijn slimme kop betaald met US dollars, omdat ik dacht dat ik niet de valuta van dit land had. Ik slimme, had gewoon nog het geld in mijn beurs zitten, maar hier kwam ik later pas achter. Ik word gek van alle valuta overal. Heb nu op 4 weken tijd, ook 4 verschillende soorten geld gehad. In het volgende vliegtuig waren echt overdreven veel bemanningsleden aan boord. Er kwamen 5 stewardessen tegelijk wel 10 keer alle mensen tellen en sommige mannen nog eens extra naar de boardingpas vragen. Sorry, maar zo maak je het juist eng voor de mensen. We hadden weer vertraging omdat we nog moesten wachten op mensen uit een vliegtuig dat nog niet was geland. Daarna zijn we uiteindelijk vertrokken. De vertrektijd was 23.05 uur, de aankomsttijd was 23.55 uur volgens het ticket. Dus veel mensen dachten dat het maar een korte vlucht was. Ik wist dat er tijdsverschil in zat, maar wist niet hoe lang. We hebben uiteindelijk 3.5 uur gevlogen. Normaal slaap ik altijd heerlijk in het vliegtuig als ik tegen het raam aan kan liggen, maar dit was nu niet mogelijk. Ik zat tussen 2 brede mannen in. Nou, wat een marteling. Het was een lange vlucht. Nadat ik mijn tas eenmaal had, ben ik met een taxi naar het hotel gegaan. Dit is hier ook wel een uitdaging. Ik kwam midden in de nacht aan en hier zijn de mensen echt heel donker. Dan heb je niet gewoon een taxi met een bordje taxi erop. Nee het zijn allemaal normale personenauto's en dan roepen de mannen dat ze taxi zijn. Dan moet je er maar op vertrouwen dat het goed gaat. En ja hoor, hier begint het alweer. De taxichauffeur hoorde dat ik hier een maand verblijf, dus hij vroeg al meteen of ik zijn vriendin wilde zijn. Die afzetter heeft me ook nog teveel laten betalen en hij had natuurlijk geen wisselgeld. Daarna moest ik nog lang wachten eer hij een papiertje had gevonden om zijn telefoonnummer op te schrijven. Ja hoor, zeker ga ik je bellen, even lachen en dan snel wegwezen. Toen ik in het hotel aankwam, zag ik hier alleen maar een stuk of 10 mannen zitten. Het was ondertussen wel al 02.00 uur ’s nachts, maar toch een raar idee. Ik kreeg te horen dat ik een kamer had met een propeller i.p.v. een airco. Jemig het is hier ’s nachts rond de 30 graden. Ik ging naar boven en het was echt verschrikkelijk. Alle faciliteiten die op internet stonden, waren dus niet in mijn kamer. Het was net een gevangenis. een hele kleine kamer met alleen een bed, verder helemaal niks. De badkamer was ook helemaal kapot en vies. De kamerdeur kon je niet afsluiten, dus heb ik een torentje gebouwd voor mijn deur met mijn backpack, een grote map en erbovenop een doosje tiktak. Zo word ik in elk geval wakker als er iemand binnenkomt. Zo slim ben ik ook nog wel. Nou ja, eerst maar eens slapen en dan zie ik morgen wel verder.  

Zaterdag, uiteindelijk heb ik dus bijna niks geslapen. Ben om 04.00 uur even in slaap gevallen, maar dat was het dan ook. Die propeller maakt een herrie en het was extreem warm. Ik zag op de grond duizenden kleine mieren lopen. Die zijn in al mijn tassen gaan zitten en krijg ik er echt niet uit. Ik ben naar beneden gegaan en heb gevraagd waar de supermarkt was. Een oude man zat bij de receptie en hij zei 100 meter naar links. Ik ging over de weg lopen maar het was een soort autoweg, 6-baans. Een jongen op een scooter vroeg me waar ik naartoe moest. Toen ik het hem vertelde, zei hij dat ik de straat moest oversteken en dan nog 100 meter doorlopen. Jemig, hoe wil ik hier oversteken? Hij heeft zo’n soort tuk tuk voor me aangehouden en die zei dat hij me wel even wilde brengen. Ik wilde hem wat geld geven maar dat wilde hij niet. De jongen vroeg of ik daarna weer terug moest en hij wilde wel blijven wachten. Ik wilde hem omgerekend iets van 2 euro geven, maar dat vond hij veel te veel. Hij heeft uiteindelijk maar omgerekend 0.50 euro gepakt. Daarna heb ik ook zijn telefoonnummer gekregen voor als ik nog iets wilde gaan doen. Nou, die jongen vond ik tenminste wel aardig, die pakt me niet mijn geld af. Ik heb zijn telefoonnummer aangenomen, maar ben toch niet van plan hier wat mee te gaan doen. De man van de receptie lachte me vierkant uit omdat ik werd gebracht. Daarna heb ik nog een half uur geklaagd bij de receptie. Ze zeiden dat ik een kamer met airco kon krijgen als ik 100 dollar extra zou betalen. Ja dag, het zou 69 euro in totaal zijn, met al die faciliteiten. Ze zeiden dat ze van booking.com deze faciliteiten erbij moesten zetten zodat ze de kamer anders niet zouden verkopen, ja hallo! Na een half ruzie gemaakt te hebben, heb ik 75 euro moeten betalen. De oude man zei plotseling dat hij zou kijken voor een andere kamer met airco, tv, koelkast, toiletspullen en alles. Hij liep met me mee de kamer op en daar vertelde hij opeens dat hij dokter was en dat ik nog wel een massage bij hem kon boeken om te ontspannen! Rot op met je massage, ik kreeg dus geen andere kamer! Ik heb me 3 dagen opgesloten in mijn kamer. Ik ben trouwens ook maar de enige gast in dit hotel. Pap en mam hebben dit weekend voor de eerste keer echt in angst gezeten. Vooral ook omdat ze het van dat oud vies mannetje wisten en geen contact met me kregen dat hele weekend. ’s Middags heb ik nog 2 uur lang met Sabine op skype gezeten. Heel leuk om weer even bij gekletst te hebben. Verder heb ik weer aan mijn verslag gewerkt, want ik had toch niks beters te doen.  

Zondag 13 april was weer hetzelfde. Ik ben de hele dag in mijn bloedhete kamer geweest en heb op internet dingen gedaan en aan mijn verslag gewerkt.