SKYDIVEN

Dinsdag 14 januari moesten we om 6.45 uur vertrekken naar de ferry. We moesten met de boot 3,5 uur varen van het Noorder- naar het Zuidereiland. Eenmaal aangekomen in Picton, moesten we nog een hele dag rijden naar onze slaapplaats. Onderweg hadden we nog een stop bij een rivier die ook in de film van the hobbit wordt gebruikt. Heel leuk om het nu in het echt te zien. Hier hadden we een half uurtje de tijd en sommige jongens zijn in de rivier gesprongen om te zwemmen. Om 18.30 uur kwamen we eindelijk aan bij onze slaapplaats. Een camping met ook bungalowhuisjes. Ik ben met Mieke, Patrick, Marielle, Anja (Duits) en Chris samen gaan koken: rijst met kip. Daarna hebben we nog even buiten gezeten.

Woensdag was de grote dag! Ik ga skydiven! Maar eerst nog een ander druk programma. Om 08.15 uur werden Jesse, Chris, Marielle, Patrick, Marinde, nog een nl meisje en de 2 Duitse meisjes Anja en Annika en ik opgehaald om te gaan kajakken. We waren helaas met een oneven aantal, dus ik moest alleen in een kajak. Eerst kregen we ongelogen 1.5 uur introductie over hoe alles in z’n werk ging omdat we zonder begeleiding op zee gingen kajakken. Je moet leren wat je moet doen als je omvalt ,omdat je ook met een hoes vast zit aan de kajak. En hoe je anderen moet helpen. Omdat ik alleen was moest iedereen mij in de gaten houden, ik zou dus ook niet alleen verder mogen gaan. Anderen moesten mij ook elke keer het water in duwen als we gingen vertrekken. Na eerst op het droge te hebben geoefend, gingen we daarna nog even op de zee een paar dingen oefenen. We werden gekeurd in de zee, of wij het alleen aan zouden kunnen, daarna konden we eindelijk vertrekken. We kregen een plattegrond mee waar we overal naartoe konden gaan. Eerst zijn we een stuk langs de kust gevaren en hebben we even een pauze ingelast op Coquille Bay. Even snel iets eten en na een kwartiertje weer verder. Na weer een groot stuk te hebben gedaan hebben we een pauze van ongeveer een half uur gehad op Akersten Bay. Hier hebben we nog even gezwommen en lekker in de zon gelegen. Daarna moesten we een stuk oversteken naar een eiland Adele Island, dit was behoorlijk heftig met hele harde tegenwind. De zee werd op dat stukje steeds ruwer en ik ben veel minder stabiel alleen op het water, het was een zware tocht en ik was blij toen ik aan de overkant was. Hier kon je zeeleeuwen zien zitten. Op dat moment begon ik er wel genoeg van te krijgen. Het was ondertussen al 15.00 uur en om 15.30 uur moesten Marinde en ik terug zijn voor het skydiven. We moesten dus nog behoorlijk tempo maken. De andere personen waren ook moe, maar zij konden fijn om de beurt peddelen. Ik kon natuurlijk geen stop maken omdat ik alleen zat.  We moesten nog met het busje terug naar het beginpunt waar we alle spullen moesten opruimen. Daarna zijn we snel teruggegaan naar de camping waar ik nog snel onder de douche ben gesprongen om me klaar te maken voor het skydiven. We werden opgehaald bij de camping. Hier kregen we eerst een filmpje te zien en daarna kon je kiezen hoe hoog je wilde springen. Alle voorbereidingen werden getroffen, veel papierwerk, je wordt gewogen en je krijgt kleren. Daarna werd er een klein interview gedaan, wat ik echt verschrikkelijk vond. Ik heb vandaag echt helemaal geen zenuwen maar op het moment van het interview, vergat ik gewoon de helft. Die man vraagt me, wat ga je doen vandaag? Ik wist gewoon het woord skydiven even niet meer, ik maar aan het denken bungyjumpen. Nee, parachutespringen nee ohja skydiven! Daarna vroeg hij hoe hoog ik ging. Ik wist dat ik 16.500 ft zou doen, 5,5 km maar zei ook maar gewoon 16.000 :p. alle vragen kwamen zo snel in het Engels, dat ik gewoon geen tijd had om even na te denken. Alles werd nog eens gecontroleerd en we konden vertrekken. We gingen met 10 personen in een klein vliegtuigje, de piloot, 3 cameramannen en 3 springers met begeleiding. Het was een half uur vliegen om op die hoogte te komen. Het was wel mooi, want er was dus letterlijk geen wolkje aan de lucht! Hartstikke blauw. Je kon hierdoor ook helemaal het Noorder eiland zien liggen, heel mooi. Op een bepaalde hoogte kregen we zuurstofmaskers op voor de luchtdruk. Dat heb je alleen als je de hoge sprongen doet. Ik had nog altijd geen zenuwen, ik was aan het genieten van elk moment. Alles werd nog een laatste keer strakker getrokken en ik kon als 2e gaan. Benen uit het raam, hoofd naar achteren en gaan met die banaan. Zelfs op dat moment was ik volkomen rustig, echt heel raar haha. Ik had 80 seconden vrije val, dus ik had veel vrije tijd om allemaal dingen voor de camera te doen. Ik had ook van alles op mijn handen geschreven. Aan de ene kant stond NZ 2014 en aan de andere kant, I will die, but not today!  Daar hing ik in de lucht, ik deed alsof ik aan het zwemmen was en aan het bidden haha, zo raar want je beseft niet dat je gewoon valt eigenlijk. Je gaat zo snel. Ik had gevraagd voor de extreme sprong. Toen de parachute open was, zijn we gaan tollen. Dit was super vet. Heel stom ook, ik ben gewoon vergeten om zelf eens naar mijn parachute te kijken, ik was alleen maar aan het lachen. Met landen moest ik ook doen alsof ik aan het vliegen was en je benen optillen. Je glijd dan gewoon over het gras en hebt een hele zachte landing. Daarna was ik een echte stuiterbal. Ik had het gevoel alsof ik op de maan was geweest, die man zegt: sta maar op, maar het ging allemaal niet zo soepel haha. Het was fantastisch! Ik zou het zo weer doen! Hierna kregen we onze filmpjes te zien en konden we terug naar de camping. Het was ondertussen al behoorlijk laat en de Mexicaanse avond was al begonnen. Dit hadden een paar mensen van onze groep georganiseerd. We hebben allemaal geld bij elkaar gelegd en zij hebben gekookt voor de hele groep. Jammer dat we hier niet vanaf het begin bij waren, maar wij hadden het te druk met andere leuke dingen doen.

Donderdag zijn we om 08.30 uur vertrokken richting Greymouth. Het was een mooie route om te rijden langs de zee. We zijn nog gestopt bij the Pancake Rocks waar we een kleine wandeling hebben gemaakt. Dit zijn rotsen die eruit zien als een stapel pannenkoeken omdat ze allemaal lagen hebben. Om 17.30 uur zijn we aangekomen in het hostel. We gingen met een groep nog naar de bierbrouwerij van Monteith’s bier. Dit merk is opgekocht door Heineken en zal over een tijd ook in Nederland te koop zijn. We hadden verwacht dat we een hele rondleiding zouden krijgen, maar dat viel vies tegen. We zijn naar een ruimte gegaan waar je de ketels zag, we kregen letterlijk 10 minuten uitleg en daarna zei ze, nu is het tijd om te proeven. We mochten allemaal 4 biertjes drinken, je kon zelf kiezen welke je wilde. Het was wel heel gezellig met de groep. Daarna zijn we terug naar het hostel gegaan en ben ik een wrap gaan eten. ’s Avonds hebben we nog tot laat in de woonkamer zitten kletsen.

Vrijdag moesten we heel vroeg opstaan, want je kon kettingen gaan maken. We waren met een klein groepje en moesten dit ergens in een schuurtje midden in het bos gaan doen. De wc was dus ook gewoon buiten :p. Je kreeg een stuk bot en je moest eerst gaan bedenken wat je wilde. Iedereen deed bijna hetzelfde van een van de voorbeelden, maar ik wilde dan ook iets maken met een betekenis. Ik koos ervoor om een hartje te maken. Dit moest je dan tekenen op het bolle bot. Hierna moest je dit helemaal met machines gaan uitsnijden en daarna met elektrische vijlen mooi afronden. Daarna kon je nog een uur lang met schuurpapier gaan schuren tot het helemaal glad was, dit was echt veel werk. Daarna kon je dingen erin laten zeten en erop schrijven. Ik heb in het grote hartje nog een klein hartje gezet en ernaast 6 kleine rondjes, 3 grote (voor opa, oma en Jos) en 3 kleine (voor Kevin, Rick en Dion). Op de achterkant staat geschreven: I will never forget. Zo had ik toch iets met een betekenis dat voor mij speciaal is. Ik was er ook trots op toen ik hem na 5 uur af had. Om 13.00 uur vertrokken we naar Franz Jozeph. Jess was jarig, dus een paar mensen hadden de hele bus versierd met ballonnen en slingers, ook werd er met zo’n spray gespoten met zo’n vieze slierten, het zag er allemaal heel netjes uit haha. Onderweg zijn we nog gestopt bij Lake Mahinapua, hier hebben we nog een groepsfoto gemaakt. In Franz Joseph zijn we eerst nog gestopt bij het centrum waar we morgen zouden gaan Ice Hiken. Hier werden we in groepen gedeeld. ’s Avonds zijn we op het vakantiepark in het restaurant fish & chips gaan eten. Ik had het nog nooit gehad, maar het was wel lekker. Er was nog een taart gekocht voor Jess met kaarsjes dus hebben we nog een keer voor haar in het restaurant gezongen. ’s Avonds was er nog een glow in the dark party in de bar. Dit was echt super. Het was gewoon een avond stappen, maar met blacklight’s. Nederlanders van onze groep hadden van zo’n lichtgevende verf gekocht, dus we werden allemaal geschminkt. Het was een hele leuke gezellige late avond.

Zaterdag kon ons kleine groepje, waarmee we gingen Ice Hiken, lekker uitslapen, want wij waren pas om 12.00 uur aan de beurt. We kregen allemaal dikke kleren aan, een soort skibroek, dikke jas, skisokken, muts en spikes mee. We moesten een stukje lopen naar waar we met de helikopter zouden vertrekken. De andere groepen waren allemaal al klaar toen wij nog moesten beginnen omdat zij al om 08.00 uur moesten vertrekken. We zijn met de helikopter naar de gletsjer gebracht. We hadden een wandeling met ook een beetje klimmen van 3 uur. We moesten de spikes onder de schoenen binden, anders kon je echt niet lopen. Onze gids moest ook op sommige plaatsen even een steile trap voor ons in het ijs hakken zodat we weer verder omhoog konden. Ook moesten we op een gegeven moment door een heel klein gat door het ijs kruipen. Er was een touw doorheen gemaakt, en je moest je met je armkracht omhoog trekken. Maar je armen kon je weer niet goed gebruiken, omdat je anders met je schouders klem kwam te zitten. Deze excursie was echt een belevenis. Op het einde hebben we nog even snel foto’s gemaakt, maar daarna hadden we nog maar een half uur, om de hele rit terug naar beneden te gaan. Hier moesten we dus echt rennen over het ijs, want we moesten de laatste helikopter halen. Dit had ook wel iets. Daarna zijn we weer met de helikopter teruggevlogen. Bij het centrum hebben we nog een groepsfoto gemaakt. Alle meiden moesten de gids optillen, haha hij moest ons wel heel erg vertrouwen. Daarna zijn we snel terug naar het park gegaan om onze zwemkleren te halen. We hadden namelijk met deze excursie gratis toegang tot de hotpools. Dit was echt heerlijk! Veel mensen waren al eruit, want die hadden er al 4 uur in gezeten toen wij aankwamen. We konden nog 2 uurtjes blijven. Er waren 3 baden van: 36, 38 en 40 graden. Daarna moesten we ons snel opknappen, want we hadden ons ingeschreven met een groep voor de pizza avond. Je betaalt een bepaald bedrag en je kan dan onbeperkt pizza eten. We kregen ook knoflookbrood en friet. In het begin ging het heel langzaam met de pizza zodat je je eigenlijk al vol kon eten met de rest, maar op het einde bleven ze maar brengen. Je kon je bestelling steeds blijven doorgeven en er werd echt gemaakt totdat iedereen vol zat. Was een erg leuke avond.

Zondag zijn we om 09.00 uur vertrokken richting Wanaka. Onderweg zijn we nog gestopt bij Lake Matheson. Hier kon je om het hele meer lopen, het was een wandeling van 1.5 uur, dit heb ik met een heel klein groepje gedaan. Het was heel mooi, want je kon de bergen helemaal in spiegelbeeld zien in het meer. Was een hele mooie reflectie. Daarna begon het helaas te regenen. We zijn naar het hostel gereden waar nog een poolwedstrijd werd gehouden. Toen de jongens klaar waren zijn we aan de bar een hapje gaan eten. ’s Avonds was er in de bar nog een spellenavond. Dit waren van zo’n spellen dat iemand kledingstukken moet verzamelen en twister op een hele rare manier met bijvoorbeeld je hoofd op de grond en je hand op de kont van iemand anders. Gelukkig waren er maar een paar vrijwilligers die dit hoefden te doen, haha maar het was wel leuk om er naar te kijken.