Laatste weken Sri Lanka met het olifantenweeshuis

22 april 2014 - Kandy, Sri Lanka

Dinsdag 22 april ben ik om 06.00 uur opgestaan want we hadden een hele leuke optionele excursie op het programma:  het olifantenweeshuis bezoeken in Pinnawala. Dit is voor mij een van de hoogtepunten van deze reis. Het was daar 1.5 uur naartoe rijden vanuit onze slaapplaats Kandy. In dit centrum zijn we eerst de kleintjes melk gaan geven. Alles is wel heel erg commercieel en je moet voor alles apart betalen. Dit wilde ik zeker doen. Je kreeg een grote fles melk die je van achter een hek mocht geven. Nou, nog geen 10 seconden letterlijk en het is op. Hierna ben ik naar een grote olifant gegaan die je vanaf een verhoging fruit kon geven. Ik had 2 schalen gekocht voor 3 euro en heb dit aan hem gevoerd. De ene keer wilde hij het via zijn slurf hebben en stak het zelf in zijn mond en de andere keren deed hij zijn mond helemaal open en zijn slurf omhoog en kon je het hem echt in de bek geven. Dit was echt super, je legde het gewoon op zijn tong en hij legde zijn slurf half op mijn arm. Maar ook met het eten, dit gaat zo snel. Ze hoeven niet eens de mond dicht te doen. Alles glijdt meteen de keel in. Maar een olifant eet ook tussen de 250 en 350 kilo per dag! Hierna zijn we naar een plaats gegaan waar heel veel olifanten bij elkaar stonden. We hebben wat foto’s gemaakt en zijn daarna het centrum uitgelopen, de weg overgestoken en een hele straat doorgelopen met souvenirwinkeltjes de berg af naar het water. Deze route moeten de olifanten ook een paar keer per dag afleggen. Ze gaan namelijk 2 keer per dag 2 uur lang in de rivier een bad nemen om af te koelen. Dit is geweldig om te zien. Ze komen met z’n allen in een optocht aangelopen en lopen het water in. Ze zijn hier zo blij mee. Ik ben nog met een olifant op de foto gegaan en daarna zijn we bij een restaurantje iets gaan drinken. Hier hadden we uitzicht op de olifanten. Echt geweldig om te zien. 3 Kleine olifanten gingen de hele tijd met elkaar spelen. Ze sprongen op elkaar een duwden elkaar onder water en draaiden rondjes, super. Hierna moesten we helaas vertrekken. We hebben een paar kraampjes bezocht en zijn daarna nog naar een fabriekje gegaan waar ze van olifantenpoep papier maken. Dit is 100% natuurlijk en olifantenpoep stinkt niet omdat ze alleen maar fruit en groen eten. Ze lieten zien hoe het papier met de hand werd gemaakt en daarna konden we natuurlijk in de winkel iets kopen. Daarna zijn we naar de botanische tuinen gereden. Ik hoefde dit niet weer te zien, want het was een optionele excursie en Elisabeth was niet meegegaan naar de olifanten en was met de tuktuk naar hier gekomen. Deze chauffeur stond al op mij te wachten om mij naar het hotel te brengen. Het was een half uurtje met de tuktuk. Ik ben naar de kamer gegaan en heb nog een half uurtje geslapen en gedoucht. 2 uur later om 15.00 uur stond hij weer op me te wachten om me naar een kledingwinkel te brengen. Ik hoefde dit niet speciaal te zien, maar ik had gehoord van Conny dat je hier traditionele kleren kon passen en zij hier de vorige keer een hele leuke groepsfoto hadden gemaakt. Dit leek ons dus ook wel leuk, maar de rest wist niet dat ze hier kleren aan konden doen, dat was meer een verrassing. Ik was hiervoor extra teruggekomen, maar helaas hadden 2 personen geen zin om die kleren aan te doen waardoor 3 andere het ook niet hebben gedaan, dus we konden nog geen leuke groepsfoto maken. Dit was wel heel jammer, want het zag er heel leuk uit. Je krijgt een lap stof van 6 meter om je heen gewikkeld en daaronder heb je alleen een heel kort topje aan. Het was heel leuk om dit eens aan te hebben, het is dat je hier in Nederland voor gek mee loopt, maar anders vond ik het heel leuk. Ook kreeg ik nog een stip op mijn gezicht geplakt. Ik heb met Conny, Paul en Elisabeth foto’s gemaakt en daarna zijn we verder gegaan naar een edelsteenfabriek. Zo’n dingen heb ik ook al vaak gezien, dus ik wist wat me te wachten stond. Eerst kregen we een film te zien en daarna alle uitleg. We zijn nog even door de kamer gelopen waar ze aan het werk waren en daarna door de winkel. We waren snel klaar en zijn meteen naar buiten gegaan, alleen Elisabeth wilde nog iets moois kopen. Wij zijn  met z’n allen in de bus gaan zitten en hebben liedjes gezongen omdat we nog even moesten wachten. Om 18.15 uur kwamen we weer aan in het hotel en ’s avonds weer met z’n allen gegeten.

Woensdag zijn we naar een theefabriek gaan kijken. Hier kregen we een hele rondleiding en uitleg hoe deze thee wordt gemaakt. In Maleisië heb ik dit ook gezien, maar daar werd veel met machines gedaan, hier werd echt alles nog bijna met de hand gedaan. Het is echt heel zielig, want bij een machine stond een man de hele dag met een apparaat mee rondjes te draaien om de bladeren er goed in te krijgen. In Nederland zou dit echt niet mogen. Ze verdienen hier ook maar 4.80 euro voor de hele dag werken. Hierna konden we thee gaan drinken en in de winkel kijken. We zijn verder gereden en bij een restaurantje bij een waterval zijn we gaan lunchen. Hiervoor moest je een heel steile berg af. Het begon ondertussen echt keihard te regenen en we moesten met een busje naar boven gebracht worden. We zouden eigenlijk om 14.30 uur de trein moeten hebben, maar deze had al vertraging. Toen we aankwamen bleek hij nog eens vertraging te hebben. Uiteindelijk zijn we pas om 16.10 uur vertrokken. Het gaat hier echt nog op de oude manier dat ze een ring op het station moeten afgeven en een nieuwe ring moeten meegeven. Zo weten ze hoeveel treinen er op dat spoor rijden, zodat er geen botsingen kunnen gebeuren. Het was een mooie treinreis door de bergen langs theeplantages. Sommige stations waren gewoon tussen de huisjes op een stuk zandgrond, niet eens een station gebouwd, heel speciaal. We kwamen om 18.15 uur aan op het station. Hier moesten we nog een stuk lopen naar het hotel. Onze koffers waren met de bus meegegaan. Het hotel was ouder dan 100 jaar. De meeste mensen vonden het geweldig, voor mij was 1 nacht lang zat hier. De kamer was echt heel klein en de badkamer echt met zo’n oud bad op pootjes, helemaal verroest en alles echt heel erg oud. ’s Avonds hebben we lekker gegeten. We konden voor de eerste keer uit 3 dingen kiezen van het 4 gangen menu. Normaal heb je een buffet, dus dit was ook wel eens lekker. Hier liep een ober rond met zo’n hele grote snor en zo’n nette oude jas. Alsof je echt 100 jaar terug in de tijd ging. ’s Avonds heb ik nog met Bas, Elisabeth, Rob en José in de bar gezeten.

Donderdag zijn we om 07.00 uur opgestaan en naar de theeplantages vertrokken. Er kwamen een stuk of 35 vrouwen tegelijk aan om ons te laten zien hoe ze wegen wat ze hebben geplukt. Ze moesten allemaal in een rij gaan staan en 1 man hing de zakken aan een weegschaal en schreef in hun schriftjes op hoeveel ze hadden geplukt. De vrouwen dragen deze zakken via een touw aan hun hoofd. Sommige zijn wel 12 kilo zwaar, echt niet normaal. Ze gooien de zakken leeg en vullen andere speciale zakken weer met de blaadjes. Ze deden voor hoe ze plukken. Hier wordt echt alles met de hand gedaan. In Maleisië hadden ze hier een speciaal soort schaar voor en deden de mannen dit werk. Hier doen de vrouwen het met de hand. Ze moeten minimaal 18 kilo per dag plukken om het dagloon te krijgen. Als ze extra kilo’s plukken, krijgen ze een paar centen extra betaald. Hierna hadden ze pauze en gingen ze allemaal op de grond zitten eten. We zijn naar de crèche gelopen. Alle kinderen van de vrouwen worden in een crèche opgenomen in de tijd dat hun moeders werken. Dit was echt heel schattig. De baby’tjes hingen in doeken vastgemaakt aan het plafond. Die lagen daar dan in te slapen en de andere kindjes kunnen spelen. We hadden ballonnen meegenomen en iets lekkers, hier waren ze heel blij mee. Ze waren echt heel vrolijk en lachten allemaal. We hebben veel foto’s van ze gemaakt en daarna aan ze laten zien. Ze lagen helemaal dubbel van het lachen. Daarna zijn we nog een lokaal huis gaan bekijken daar. Het is allemaal heel klein en heel arm. Maar achterin zagen we wel een tv en radio staan en er was nog iets verstopt onder een laken. We hebben stiekem gekeken en daar stond gewoon een plat computerscherm onder. De mensen stellen hier hele andere prioriteiten. Ze hebben liever een tv en computer dan eten. Echt niet normaal. Hierna zijn we weer teruggelopen naar de bus. Conny had haar been ontstoken dus zij heeft de hele tijd met een tuktuk gereden door de plantages, dit zag er heel grappig uit. We zijn verder gereden met de bus en gaan lunchen. We deden dit bij een kaal, open, hoog gebouw met uitzicht op de bergen. We hadden onze eigen pakketten meegenomen van het hotel. Hierna zijn we nog naar een waterval gaan kijken. We hebben nog ergens een koffiepauze gemaakt bij een hutje. Hier had je uitzicht op een meer. Voor dit hutje hebben we ook nog een groepsfoto gemaakt. Om 15.00 uur kwamen we aan in ons hotel. Ik ben nog op de computer gegaan en heb een film gekeken met Singalese ondertiteling.  ’s Avonds zijn we met z’n allen gaan eten en hebben daarna nog met een aantal mensen bij de bar iets gedronken.

Vrijdag hoefden we pas om 14.30 uur te vertrekken. Ik wilde uitslapen dus zou niet gaan ontbijten. Dit was hier weer onmogelijk want ik had heel slecht geslapen omdat er allemaal beesten op mijn kamer waren. Ik hoorde ze wel, maar kon ze steeds nergens vinden. Ik had alleen op de badkamer echt hele grote kakkerlakken zitten. Ik ben toch maar opgestaan en gaan ontbijten. Daarna nog terug naar de kamer en nog even tv gekeken en ’s middags gaan lunchen met Rob en José. We werden ’s middags opgehaald door 2 jeeps. Deze waren heel handig ingedeeld omdat je 3 rijen stoelen had die steeds hoger gingen, zodat iedereen goed kon zien. Ik zat samen met Bas, José en Rob. Het was zo’n 3 kwartier rijden naar het begin van het Yala park. We waren al een tijdje aan het rijden over zandwegen en door een soort park, dus wij dachten dat we er al in zaten. Nihal zat in de andere jeep en die was van alles aan het wijzen. Wij zagen nooit wat, omdat onze chauffeur niets zei. Dit hebben we ook tegen hem gezegd toen we bij de ingang aankwamen. Hier hadden we zelfs 10 minuten een museum stop, maar onze chauffeur liet ons niet eens de jeep uit en van binnen konden we hem niet openmaken. Hierna kregen we een andere ranger bij ons in de jeep. Nou, toen heb ik een privé gids gehad. Hij vertelde alles alleen maar tegen mij en ik vertaalde het maar even voor de rest, omdat ze niks hoorden. Hij tikte mij ook alleen maar aan om dingen te laten zien, de rest zag bijna niks. Haha ik heb iedereen alles gewezen, maar ik heb in elk geval alles gezien. We hebben veel dieren gezien zoals: krokodillen, herten, vogels, antilopen, olifanten, apen en zelfs heel zeldzaam een luipaard! Het is maar een kleine kans dat je deze echt ziet, maar wij hadden geluk. Er lag er eentje op zo’n 10 meter van ons af. We stonden hier met 7 jeeps heel stil voor te kijken en hij bleef rustig liggen. We hebben zo’n 3 uur in het park rondgereden en daarna moesten we haast maken, omdat we voor 18.00 uur het park uit moesten zijn, omdat ze dan sluiten en het al begint te schemeren. We waren bijna bij de uitgang, dus reden met veel jeeps in een rijtje toen er plots een olifant uit de struiken kwam gesprongen. Hij was kwaad want was met zijn voet aan het stampen en met zijn hoofd aan het schudden. Dat was best spannend, want wij konden geen kant op en hij kwam achter ons aan.  Onze ranger gooide de deur voor me open zodat ik even goede foto’s kon maken, die gek. We hebben hem thuisgebracht en hij vroeg of ik een visitekaartje had haha. Ik vertelde hem fijn dat alleen bedrijven dat in Nederland hebben en ik dus niet :P doei, doei. We kwamen om 19.00 uur aan in het hotel en na het douchen zijn we voor de laatste keer met de hele groep gaan eten. Hierna hadden we de buschauffeur en bus boy uitgenodigd om samen met ons bij de bar iets te gaan drinken. Ze hebben ons wel 5 keer gezegd dat ze dit heel speciaal vonden, want dit was de allereerste keer dat ze dit mochten. Dat was echt heel zielig. We probeerden een gesprek met hen aan te knopen waarbij Nihal alles moest vertalen. In het begin waren ze heel verlegen, want wij Nederlanders vragen alles en zeggen alles wat we denken. Dat zijn zij dus echt niet gewend. Aan het einde van de avond begonnen ze iets losser te komen en gingen ze ook aan ons vragen stellen. Het was een hele gezellige laatste avond.

Zaterdag ben ik al om 05.30 uur opgestaan omdat ik mijn tas nog moest inpakken. Het is vandaag koningsdag in Nederland dus ik had ook oranje kleren en schoenen aangedaan. Mijn vlag had ik gisteren aan de bus boy Sanderuan gegeven en hij heeft hem in de bus opgehangen. Omdat het nog te vroeg was voor het ontbijtbuffet, kregen we gewoon van alles op tafel te staan. Dit was heel veel. En zelfs een oranje papayasap voor koningsdag, dus dat was wel grappig. We zijn om 07.30 uur vertrokken. Het was 2.5 uur rijden voor we voor de eerste keer gingen stoppen. Ik was onderweg weer behoorlijk wagenziek geworden en heb in het hotel waar we pauze hadden ook moeten overgeven. We zijn nog langs een monument gereden van de tsunami, een moeder met een kindje op de schouder. Hierna zijn we naar het VOC stadje gegaan waar we eerst de Nederlandse kerk zijn gaan bezoeken. Hierna zijn we langs de oude rechtbank gelopen en langs allemaal winkeltjes,  veel nog met Nederlandse namen. Hier waren ook nog festiviteiten in het teken van nieuwjaar. We zijn verder gereden naar een schildpaddenopvang. Hier halen ze de eieren van het strand af en begraven deze in een veilig gebied. In het wild komen maar 2% van alle schildpadeieren uit. Ook verzorgen ze hier zieke schildpadden en laten ze daarna weer vrij. Je had allemaal verschillende soorten die we konden bekijken. Daarna zijn we verder gereden naar mijn hotel. Vanaf nu gaat de groep uit elkaar, omdat sommige mensen een upgrade hebben gedaan naar een ander hotel. Ik slaap in dit hotel met Mieke, Frederike, Bas, Conny en Paul. We hebben afscheid genomen van de groep en van Nihal, Rosairo en Sanderuan. Ik ben naar de kamer gegaan en heb nog geslapen omdat ik me nog altijd misselijk voelde. ’s Avonds hebben we met ons zessen samen gegeten.

Zondag t/m donderdag hebben we niet veel meer gedaan. Het was de laatste week van de rondreis en dit was alleen nog maar in het strandhotel verblijven en geen activiteiten meer. Op zondag is Janneke nog gekomen, de standplaatshostess. Elke avond spraken we om 19.30 uur af om met ons zessen te gaan eten en daarna gingen we bij de bar iets drinken waar elke avond live muziek was. Overdag ben ik 3 dagen 2 uurtjes buiten gaan zonnen, maar dan had ik het wel weer gehad. Ik heb daar de rust niet echt meer voor om buiten te gaan liggen in deze hitte. Het is hier zo extreem heet. We hebben ’s avonds een keer een hele lange optocht op straat voorbij zien komen. Hier liepen allemaal mensen met vlaggen, dansers, mensen op stelten, vuurdansers, en 2 olifanten die heel mooi aangekleed waren en helemaal verlicht met lampjes. Wij dachten dat dit nog iets te maken had met nieuwjaar maar het blijkt dat het een ritueel is als er iets nieuws is in een tempel, bijvoorbeeld een nieuw Boeddhabeeld. Dan wordt dit met een hele lange optocht gevierd. We hebben het daarna nog vaker gezien.

Vrijdag 2 mei was de dag dat de groep naar huis zou gaan. We hadden ’s middags nog samen een lunch. Om 13.30 uur zouden we opgehaald worden, maar de gids moest eerst nog even gaan eten, dus konden we nog op hem gaan wachten. Daarna heeft de chauffeur echt als een gek zitten scheuren. We waren met de hele bus de hele tijd mee op aan het letten en het leek echt vaak alsof we een andere auto zouden raken, omdat hij gewoon ging inhalen terwijl er tegenliggers kwamen. Na 2 uur rijden kwamen we aan bij het hotel van Rob en José en daarna naar het hotel van Elisabeth. Hier kwamen we al een half uur eerder aan zoveel tijd had hij ingehaald. Maar goed ook want daarna begon de ellende. Het begon te regenen. Dan zijn hier altijd problemen in het verkeer. Overal is file en staat alles vast. Sommige wegen waren heel smal waardoor je weer lang moest wachten. Het werd op een gegeven moment nog behoorlijk spannend want de vlucht van Elisabeth vertrok om 21.00 uur en van de rest om 21.25 uur. Het was ondertussen al 18.00 uur en we waren er nog lang niet. Er werd besloten om de snelweg te pakken, maar dan moesten we nog een heel stuk weer terugrijden en de chauffeur wist de weg niet. De gids was al met het vliegveld aan het bellen. Ze moesten voor 20.00 uur ingecheckt zijn. Uiteindelijk na heel wat zweethandjes in de bus en veel gelachen te hebben, kwamen we om 19.45 uur aan op het vliegveld. Ik heb snel afscheid van de groep genomen en daarna wilde ik met de taxi gaan. De bus boy zou me helpen een goede prijs af te spreken, maar hij deed niks. De taxi wilde 15 euro hebben, maar dat vond ik te duur. Ik kreeg niks van de prijs af, dus had ik besloten om met de tuktuk te gaan voor 9 euro. Pff. Het regende keihard dus mijn benen waren zeiknat en ik moest nog een uur daarin rijden. Onderweg ging de chauffeur even de prijs verhogen, uh ik dacht het toch van niet he, anders stap ik nu uit. Plotseling zei hij dat hij helemaal niet wist waar het hotel was. Jemig, dat schoot op, zeg. We hebben het hotel geprobeerd te bellen, maar er werd niet opgenomen. We zijn uiteindelijk 3 keer onderweg gestopt om aan mensen de weg te vragen. Ik was blij toen ik eindelijk in het hotel was aangekomen.

Ik ben in dit hotel van vrijdag 2 mei tot donderdag 8 mei. Dit is in elk geval een fatsoenlijk hotel waar ik me veilig voel en ik heb zelfs een gratis upgrade naar een villa gekregen. Ik heb deze week niet veel bijzonders gedaan. Ik ging elke avond in hetzelfde restaurant eten op het resort, waar ze me al kenden en ’s middags at ik niks. Het heeft nog een paar dagen geregend, dus ik ben veel op de kamer geweest. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Saskia Starmans:
    5 juli 2014
    Weer een leuk verhaal:)! Tja nu moet je er echt aan gaan geloven... Afrika.... hihi succes!
  2. Els Starmans:
    5 juli 2014
    Jaaaaa... heel mooi Danique ...!
    weer geweldig om dit verhaal te lezen.

    xxx