Laatste week met de camper

Woensdag 23 oktober hebben we eens lekker kunnen uitslapen. ’s Middags zijn Nina en ik in het hostel heerlijk gaan eten. Ik had een heerlijk uitgebreide omelet die super goed gevuld was. De vogels kwamen gewoon op de tafel mee eten. We zaten buiten in de tuin te eten en tegenover ons kon je trommel les volgen met zo’n Afrikaanse trommels, heel leuk om te zien hoe die mensen zich helemaal uitleven en schreeuwen tussendoor. ’s Middags zijn we naar het centrum gelopen. Byron Bay is wel een heel leuk stadje en er is veel te doen. Ik heb bij een vrouwtje hele leuke veertjesoorbellen gekocht en ik heb 2 kleine veertjes in mijn haren laten zetten. Nu heb ik een leuk aandenken aan de hippies hier. Daarna hebben we even lekker een terrasje gepikt. In het hostel hadden we internet gekocht, zodat we eindelijk weer wat op de sites konden zetten. Echt altijd raar als je in zo’n groot hostel/park bent om dan naar buiten naar de parkeerplaats te moeten lopen om te gaan slapen. Maar het had wel wat.

Donderdag zijn we om 09.00 uur vertrokken uit dit geweldige hostel. Wat een ervaring was dat! Gekke hippies. We hebben 1.5 uur gereden naar Nimbin, dit zou het echte hippiestadje zijn. Het was een straat met allemaal grappige winkeltjes. Op straat werd je al half stoned van de lucht die daar hing. We hebben wat winkeltjes bekeken en zijn nog naar het Nimbinmuseum geweest. Geweldig hoe vrij de mensen hier leven. Een hele aparte cultuur. Na even wat rond te hebben gelopen, hadden we het wel weer gehad en zijn we nog 3 uur verder gaan rijden naar Coffs Harbour. De andere twee meiden zijn toen weer naar de stad gegaan en Nina en ik zijn op de camping gebleven. Eindelijk even relaxen. Ik ben al begonnen aan het maken van een fotoalbum, zodat ik het niet na mijn reis hoef te doen, want dan kom ik er helemaal niet meer uit. Ik ben nu al heel wat dagen bezig geweest om foto’s te sorteren. Nu kon ik in de eerste week een beetje in elkaar gaan zetten. Kan nu al niet wachten totdat ik het kan laten afdrukken, maar moet toch nog heel wat maandjes geduld hebben.

Vrijdag zijn we om 10.00 uur uitgecheckt en zijn we naar het centrum gegaan van Coffs Harbout. Hier even wat boodschappen gedaan en toen weer bijna 2 uur gereden naar Port Macquarie. Ik heb vandaag nog de broer van Els gebeld. Ik eerst helemaal in het Engels moeilijk doen of we morgen op bezoek kunnen komen, zegt hij aan het einde dat ik ook wel gewoon Nederlands kan praten, is wat makkelijker.  Nina en ik hebben er al zin in om hem op te zoeken. Leuk om eens echt te zien hoe de mensen hier wonen.

Zaterdag zijn we eerst nog heel even Port Macquarie ingereden om even het centrum te bekijken. Om 11.00 uur zijn we weer 2 uur gaan rijden richting Joe en Phyllis (de broer van Els). Hier hadden we om 13.00 uur afgesproken. Nina en ik zijn hier op bezoek geweest en de anderen zijn wat gaan rondrijden. Die mensen wonen hier echt prachtig met een heel bos in de achtertuin. We hebben een paar uur gezellig wat gedronken en daarna is Joe met ons een rondje gaan rijden om zijn buurt te laten zien met alle omliggende strandjes. Ook zijn we gewoon nog bij een vakantiehuis naar binnen gegaan om het uitzicht in de tuin te bekijken. Het was het huis van vrienden van hun. Onderweg kwamen we de andere 2 meiden nog tegen en hebben afgesproken dat ook zij naar het huis zouden komen. Toen Joe, Nina en ik terugkwamen, waren zij er ook al. We hebben nog even gekletst en zijn uiteindelijk om 18.00 uur vertrokken. Joe heeft ook voor ons 2 campings gebeld om te kijken in de buurt welke goedkoper was, echt super leuke mensen. Daarna zijn we naar de camping in Bulahdelah gereden waar we hebben overnacht.

Zondag zijn we naar Newcastle gereden. We zijn in het centrum op zoek gegaan waar  we op internet konden om een camping te zoeken richting Sydney. Nina en ik hebben gebruik gemaakt van internet in een restaurantje en de anderen  hebben de wifi op straat gebruikt. Uiteindelijk hadden we een camping gevonden en zijn we nog naar de supermarkt geweest. Daarna meteen richting de camping gereden. Het leek net alsof we in Nederland op een camping stonden. We stonden op een grasveldje en de koeien stonden gewoon naast ons in de wei. Hier stikte het dus ook echt van de muggen. We hebben de klep van de camper dicht gedaan en zijn eerst op moordjacht gegaan. Ongelogen meer dan 40 muggen vermoord, dus de camper zag er daarna heel mooi uit.  Het werd hier al vroeg heel koud, dus hebben we de hele avond in de camper gezeten.

Maandag zijn we naar Lake Macquierie  gereden, waar onze laatste camping was. We zijn naar het centrum gelopen en even naar het winkelcentrum geweest. Meer kon je hier toch niet doen. ’s Middags weer terug naar de camping en er kwam een Australische man en vrouw even met ons kletsen. Ze woonden in NSW en waren 2 weken op vakantie om vrienden te bezoeken. De man liet ons zien dat we onder een boom zaten waar we de bessen van konden opeten. Hij heeft ze ons laten proeven en dat was echt lekker. Nina en ik zijn daarna even bij onze was gaan kijken (hier vliegt elke 10 minuten heel veel van de waslijn af, dus je kunt steeds je spullen van de grond gaan oprapen). Toen we terugkwamen gaf die man ons 11 stukken lam!!! De laatste keer dat wij echt een stuk vlees hebben gegeten van de bbq was 12 september toen we zijn aangekomen met de groep. Hij had het lam zelf geslacht en ze hadden toch over, dus mochten wij het hebben. Super lekker! We zijn meteen begonnen met de bbq, want dat laten we geen minuut langer liggen. Onder het eten zijn we nog in gesprek gekomen met een man en vrouw uit Amerika die hier een aantal weken aan het reizen waren. Na het eten ben ik met Nina naar die mensen van het lam gegaan om te informeren naar werk. Omdat ze zeiden dat ze zelf een boerderij hadden, dachten wij meteen, werk! Helaas hebben zij niet veel dieren meer.  Ze hebben onze telefoonnummers opgeschreven en wij hebben die van hun gekregen. Ze gaan als ze terug zijn van hun vakantie voor ons rondvragen en mochten ze iets vinden, dan laten ze ons wat weten. Super aardige mensen.

Dinsdag was onze laatste dag en er moest veel gedaan worden. Iedereen moest zijn tas helemaal gaan inpakken en we moesten de hele camper poetsen. Helaas, toen we wilde beginnen sprong het weer om. De hele dag heeft het keihard geregend! Annemiek en Manisha zijn even voor in de auto gaan zitten, zodat Nina en ik om de beurt onze tassen konden gaan inpakken. Maar poetsen ging helaas niet. Als we naar de wc moesten, kwam je helemaal doorweekt terug. We hebben de hele dag in de camper moeten schuilen. Dat was wel even balen. We hebben op 5 weken tijd bijna niets van regen gehad en op de dag dat je het niet kan gebruiken, komt het met bakken uit de lucht vallen. Als je met 4 personen hutje mutje de hele dag zit, en niks te doen hebt, gaat de tijd echt niet voorbij. We hebben nog foto’s van elkaar overgezet en zijn ’s avonds maar op tijd naar bed gegaan.

Woensdag 30 oktober zijn we al heel vroeg opgestaan om de camper te poetsen. Ik had 5 weken geleden al aangegeven dat ik vandaag Mieke van het vliegveld als verassing wilde ophalen en dat was geen probleem, volgens de andere drie meiden. Uiteindelijk zijn we nog wat later vertrokken dan gepland. Ik had al gewaarschuwd voor  file en dat we beter op tijd konden vertrekken. We redden het allemaal wel,  kreeg ik steeds te horen. Als het aan mij had gelegen, waren we de laatste dagen een stuk dichter bij het vliegveld gaan zitten, maar daar was de camping weer een paar dollar duurder, dus dat werd weer niet gedaan. Uiteindelijk heb ik de hele rit op hete kolen gezeten of ik het nog zou halen of niet. Ik zei de dag ervoor al, mochten we iets later aankomen, dan breng mij maar eerst naar het vliegveld en dat zij dan de camper zouden inleveren. Dat was ook allemaal geen probleem, zeiden ze. Ik had namelijk ook al vervoer geregeld voor mezelf van het vliegveld naar het hostel. Uiteindelijk was het 10.50 uur en kon ik het nog net halen als ze mij meteen naar het vliegveld zouden brengen. Nu komt het mooie, Manisha, Annemiek en Nina durfden plotseling alle drie niet te rijden!!!!  Ze waren bang voor drukte, terwijl het in Sydney veel drukker was!!!. Ik had verdomme alles geregeld, vervoer etc… en die andere niks. Annemiek is langs de kant gaan staan om de keus te geven wat we gaan doen. Rijden we naar het vliegveld of de camper wegbrengen. Annemiek wilde sowieso niet rijden, Manisha ook niet en Nina vond opeens dat we samen de camper moesten gaan wegbrengen en wilde mij ook niet naar het vliegveld brengen. Daar ging mijn verassing. Helaas een mindere goede afsluiting van 5 leuke weken. Bij het verhuurbedrijf aangekomen, was het alleen maar een kwestie van de sleutel afgeven en dat was het! Ik heb van alles proberen te regelen om nog op tijd op het vliegveld te zijn. Als ik met de taxi naar het hostel zou moeten, kostte mij dat 100 dollar! Terwijl ik gratis vervoer had geregeld. Ik heb met Muriël een aantal keren gebeld om te kijken hoe we het konden regelen. Uiteindelijk heb ik een taxi genomen naar het vliegveld met Annemiek voor 30 dollar en Muriel zou met Mieke en nog iemand extra op mij wachten. Bij het vliegveld aangekomen, mocht de taxi mij niet naar de aankomsthal brengen, want daar had hij geen vergunning voor. Ik heb over het hele vliegveld gerend met al mijn spullen. Uiteindelijk heb ik ze gevonden!                                                

Het was weer leuk om terug te zijn in het hostel. Ze hadden een aantal dingen veranderd qua interieur. We sliepen op een kamer met nog 2 meiden, Priscilla (Nederland) en Hannah (Engeland). De meiden en Mieke zijn alle drie 29 jaar, dus ik was de jongste van het stel. ’s Avonds hebben we lekker lasagne gegeten. Omdat Hannah ons anders niet verstond, moeten we op de kamer alles in het Engels zeggen, dus dat is wel weer een goede oefening voor mij.