Java & Bali, INDONESIË TERIMA KASIH

4 maart 2014 - Bromo, Indonesië

Dinsdag 4 maart was het ook weer een hele vroege. Om 04.45 uur moesten we opstaan. Onze bagage is gisteravond al met de bus naar de volgende plaats gebracht. Wij hebben weer een treinreis op het programma staan. De treinrit duurde van 07.30 – 12.00 uur. Hierna zijn we weer met de bus verder gereden en zijn we gaan lunchen. We kwamen om 16.30 uur aan in ons hotel. Hier hadden we echt een hele grote kamer met zelfs een woonkamer en keuken erin.  ’s Avonds zijn we gaan eten in het restaurant en hier hadden ze Nederlandse bitterballen  met verschillende vullingen. Ik heb ze besteld, het smaakte toch een beetje anders, maar ze waren wel lekker. Onder het eten was er live muziek en ging het personeel ook nog dansen.  

Woensdag was het helemaal een vroege. Na 1.5 uur slaap kon ik om 00.30 uur (!!!) weer opstaan. Je kon als optionele excursie naar de Bromo vulkaan gaan. Dit leek me echt geweldig. We gingen met bijna de hele groep. Eerst was het verzamelen om 01.15 uur in de nacht om thee te drinken en wakker te worden. Hierna zijn we met kleine busjes 2 uur gaan rijden en toen moesten we overstappen in jeeps. Hiermee zijn we de berg opgegaan 0.45 minuten rijden totdat we op 2700 meter hoogte waren, boven de wolken zelfs. Hier zijn we gaan wachten tot de zon zou opkomen. Het pas pikkedonker, dus we zagen verder nog helemaal niets, behalve wat je met je zaklamp zag. We zijn helemaal vooraan aan het rek gaan staan wachten. Om 05.30 uur begon de zon heel langzaam op te komen en kon je ook de vulkanen zien liggen. Dit was echt een prachtig uitzicht. Hierna zijn we weer met de jeeps naar beneden gegaan om naar de Bromo vulkaan te gaan. Deze lag een stuk lager. Hier moest je nog een heel stuk de vulkaan beklimmen te voet of je kon te paard gaan. De meiden en Bart gingen met het paard, dus ik ook maar. Nadat ik toen ik klein was van een paard ben afgevallen, ben ik nooit meer op zo’n beest gekropen, dus ik had weer een angst die ik moest overwinnen. Ik had er niet aan gedacht dat ik was gegroeid en dit pony’s waren. Ik was al blij toen het me was gelukt om erop te klimmen. Die jongen die naast me liep lag helemaal in een deuk van het lachen. Ik heb behoorlijk lopen gillen daar. Wat een marteling. Die jongen moest me soms even recht duwen omdat ik er anders af zou vallen haha. Dat beest begon plotseling weer een keer te springen, ja dan word ik dus weer helemaal gek, want door het steigeren ben ik vroeger eraf gevallen. Ik vond het echt niet leuk en iedereen zag dat ook aan me. Allemaal die jongens van die paarden waren aan het lachen. Ik zat er ook helemaal verkrampt op. Je loopt over de lava, dus ook over stukken die heel ongelijk zijn met smalle richeltjes, nou ik vond het dus echt helemaal niks. Het kostte 3 euro om naar boven gebracht te worden en ik was echt blij dat ik het had overleefd. Vraagt die jongen ook nog leuk of ik op dat beest terug naar beneden wilde. Jemig, absoluut niet, ik kruip er echt niet meer op. Ik heb het weer gehad voor de komende 10 jaar. Op het punt waar hij ons had afgezet, waren we al een heel gedeelte op de vulkaan, maar je moest nog een hele steile lange trap oplopen. Dit moet je echt in gedeeltes doen omdat er maar heel weinig zuurstof is en veel gassen. Na elke paar treden moest je echt weer op adem komen. Anders kom je in een hoestbui terecht waar je daar nog maar slecht uitkomt. Ik had mijn shawl helemaal omgebonden en je kon ook een mondkapje krijgen als je wilde. Toen we eenmaal boven waren vond ik het wel een prestatie. Niet veel mensen zijn naar boven gegaan van onze groep. Het was ook best vermoeiend. In de vulkaan zelf zag je alleen maar rook omhoog komen. Ik had echt zo’n bubbelende lava verwacht  maar dit blijkt alleen maar zo te zijn als de vulkaan bijna gaat uitbarsten.  We hebben hier een tijdje van het uitzicht genoten en zijn daarna toch weer snel naar beneden gegaan want het slaat je behoorlijk op de adem. We hebben nu niet meer de paarden gepakt gelukkig, maar zijn gewoon helemaal te voet gegaan. Toen iedereen er weer was, zijn we met de jeeps teruggereden naar het beginpunt. Hier kregen we hele uitgebreide ontbijtpakketten. Hierna zijn we met de kleine bussen teruggereden naar het hotel waar we om 12.00 uur weer aankwamen. Om 13.00 uur hadden we nog met z’n allen een lunch en daarna ben ik even gaan slapen. ’s Avonds ben ik gewoon weer in hetzelfde restaurant gaan eten met Kelly, Patty en Bart. 

Donderdag hadden we weer een lange rit voor de boeg. We moesten om 05.30 uur opstaan en hebben een flink stuk met de bus gereden. ’s Middags kon je ervoor kiezen om een plantage te bezoeken als optionele excursie, maar ik kon geen plantages of rijstvelden meer zien, dus ben ik lekker in het nieuwe hotel gebleven. Ik heb me internet gekocht voor op de kamer en heb eindelijk weer eens foto’s kunnen uploaden. Aan deze kamers was het grappige dat de douche buiten was. Er hing alleen een rooster boven. Dat betekende dus ook dat alle beesten fijn binnenkomen wat dan weer iets minder is. ’s Avonds zijn we weer met ons viertjes in het restaurant van het hotel gaan eten. Ja hoor, daar gingen wij weer. Haha, de bus boy was de bus aan het poetsen voor het restaurant en wij konden alles perfect zien. Hij zag dat wij keken, maar deed net alsof hij het niet wist, dus deed ook nog fijn zijn T-shirt uit. Nou daar gingen wij 3 meiden weer. We hadden perfect uitzicht en de grootste lol, Bart vond het erg gezellig met ons vanavond haha.

Vrijdag 7 maart moesten we al om 03.15 uur opstaan en om 04.00 uur ontbijten. We wilden de vroege boot halen om naar Bali te gaan. Het was nog een stuk rijden om bij de haven te komen. Het was eigenlijk maar een half uur varen, maar we hebben nog heel lang extra moeten wachten omdat de haven in Bali vol was, dus konden we niet aanmeren. Op de boot kregen we allemaal nog wat te drinken en iets lekkers. We zijn nog even met de bus boy op de foto gegaan, want we nemen vandaag weer afscheid. In Bali zijn we nog met z’n allen gaan brunchen en daarna hebben we Cipto, de bus boy en chauffeur de fooien gegeven en bedankt. Ik heb hier iedereen mijn vlag weer laten tekenen zodat ik alle namen van de groep heb. In Bali hebben we geen vast programma meer, alleen maar optionele excursies, dus dan valt de groep een beetje uit elkaar. Hierna zijn we naar het kantoor van Panorama gereden (dit is de organisatie die is ingehuurd door fox). Hier hebben we nog een laatste keer een groepsfoto gemaakt en hebben we van de 3 mannen afscheid genomen. Hierna zijn we met een FOX bus naar het hotel gebracht. Na het inchecken ben ik even naar de kamer gegaan en daarna zijn we nog even gaan zwemmen. ’s Avonds zijn we met de jeugd van Indonesië (Patty, Kelly, Bart, Ludy en Tiny) gaan eten in het restaurant van het hotel. 

Zaterdagmorgen hadden we om 10.00 uur na het ontbijt een welkomstbijeenkomst. Hier hadden we dan weer een andere man die voor ons alles zou regelen. Bij hem konden we ook excursies boeken. We hadden geboekt dat we morgen gaan raften en seawalken. Hierna ben ik naar de kamer gegaan, want ik voelde me plots niet zo heel lekker. ’s middags ben ik alleen even met de rest naar de supermarkt geweest om water te halen. ’s Avonds zouden we gezellig naar Kuta gaan winkelen en daarna nog ergens wat gaan drinken. Ik heb me de hele dag zo slecht gevoeld dat ik helaas niet mee kon gaan. Ik heb uiteindelijk een droge toast naar mijn kamer laten brengen zodat ik iets te eten had. Ik had hele erge last van buikgriep gekregen. Iedereen heeft het al gehad, maar bij mij had het nooit doorgezet, tot nu. 

Zondagnacht had ik bijna niks geslapen en voelde me nog slechter. Ik ben om 06.30 uur opgestaan om bij de receptie de gids op te bellen. Het raften zou het helaas echt niet gaan worden. Ik had al betaald en kreeg geen geld terug, maar dat zou ik echt niet trekken. Ik baalde wel als een stekker, want ik wilde dit heel graag doen. Ik ben met de rest gaan ontbijten en daarna terug mijn bed ingekropen. Ik wilde wel vanmiddag de seawalk proberen omdat dat toch maar een half uur is en best prijzig was om te laten schieten. Ze kwamen me om 14.30 uur ophalen. We kregen eerst instructies en daarna gingen we met een speedboot naar een andere boot verder op zee. Hier moesten we in het water op een trap gaan staan en dan kreeg je een hele zware grote helm op. Van onder was deze helm gewoon open maar van boven werd er zuurstof ingepompt. Je moest de trap aflopen naar de zeebodem. Er waren veel begeleiders bij. We gingen een stuk lopen naar een reling die aan de grond zat vastgemaakt. Hier gingen we op de knieën zitten en kregen we visvoer in de handen. Eerst gaf je het met de spuitbus, daarna deden ze het in je hand spuiten en kon je het met je vingers geven, maar die vissen bijten echt. Ik heb een hele bus voer leeggespoten en er waren honderden vissen om me heen. Op de foto kan ik vaak alleen maar aan het touwtje van mijn bikini zien dat ik het ben, verder zie je alleen maar vissen. We gingen ook lopen over de bodem waarbij we allemaal ijzeren ringen kregen die we vast moesten houden zodat we bij elkaar blijven. Het is echt grappig om te doen want je voelt je alsof je door de ruimte loopt met een ruimtehelm. Helemaal omdat het lopen onderwater ook echt moeilijk gaat. We kregen nog een hele grote zeester te zien die we vast konden houden en daarna liet hij hem ook aan mijn hand zuigen zodat hij zat vastgeplakt. Hier zijn helaas geen foto’s van gemaakt. Daarna moesten we weer de trap opklimmen en gingen we weer uit het water. ’s Avonds zijn we weer met ons zessen gaan eten bij een Italiaan. Ik had eigenlijk geen honger, maar wilde toch mee. Toen ik zag dat ze carpaccio hadden was ik helemaal blij. Eindelijk na bijna 7 maanden gevonden. Daarna zijn we weer teruggegaan naar het hotel. 

Maandag was ik nog altijd ziek. Na het ontbijt ben ik weer terug mijn bed ingekropen en heb nog geslapen tot 13.00 uur. Toen zijn we even naar het winkelcentrum gegaan bij ons in de straat. Ik heb wat souvenirs gekocht en 2 T-shirts voor 3 euro per stuk. Hierna wilden de anderen iets gaan eten, maar ik kon echt geen eten zien dus ben weer teruggegaan naar mijn kamer en weer geslapen tot 18.30 uur. ’s Avonds hadden we met ons zessen gereserveerd bij een heel goed restaurant Mona Lisa. We wilden hier gisteren al naar toe gaan, maar toen was het vol. Het is onze laatste avond samen dus ik ben ook meegegaan. Ze hadden weer carpaccio, dus dat was mijn eten weer. Het was een hele gezellige avond. Hierna hebben we nog in de lobby van het hotel foto’s uitgewisseld en nog even gezeten en toen is iedereen weer naar de kamer gegaan.

Dinsdag ben ik om 07.15 uur opgestaan om mijn tas in te pakken. Gelukkig voelde ik me een  beetje beter. Na het ontbijt ben ik gaan uitchecken en ben ik met Bart, Kelly en Patty nog met de taxi naar Kuta geweest omdat ik er nog niet was geweest en zij toch ook nog even wilden winkelen. We zijn naar een winkelcentrum geweest en daarna zijn we bij een restaurant gaan lunchen. We waren om 13.30 uur terug in het hotel. Hier hebben we nog 2 uur gewacht want we werden pas om 15.30 uur opgehaald door de fox bus om naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld moest ik afscheid nemen van de groep. Dit viel me weer behoorlijk zwaar. Je hebt op 3 weken tijd mensen echt leren kennen en het was zo’n leuke groep en nu bleef ik weer alleen achter. De buschauffeur van de grote fox bus vroeg toen ik buiten stond met al mijn spullen waar ik naartoe moest. Ik zei de naam van het hotel en hij zou me wel even brengen met de bus boy voor 3 euro. Daarna ik dus weer met alle spullen de bus in en had ik gewoon een grote bus als mijn privé taxi. Verder heb ik vandaag niks meer gedaan.

Woensdag 12 t/m 18 maart. Ik ben nu nog een hele week alleen in Bali geweest en heb niks speciaals gedaan. Ik ben nog bijna de hele week ziek geweest, want het was weer teruggekomen. Ik heb veel bijgeslapen en aan mijn reisverslag en fotoalbum gewerkt. 

Foto’s

3 Reacties

  1. Els Starmans:
    9 mei 2014
    Och gossie, hopelijk nu weer beter...maar je verhaal klinkt weer fantastisch
    toch weer een avontuur erbij op naar je volgende trip have fun....
    liefs els xxx
  2. Marij Prickartz:
    9 mei 2014
    Wat jammer dat je ziek bent geweest, ondanks dat je ziek was heb nog een mooi verhaal kunnen schrijven. Op naar een nieuw verhaal. Al 7 maanden onderweg waar blijft de tijd. Veel plezier op je volgende trip.
    Gr. En veel liefs Marij
  3. Saskia Starmans:
    10 mei 2014
    Els dacht dat je nu ziek was he:p. Ze loopt een beetje achter;). Maar de trip is goed bevallen zo te lezen, weer een leuk verhaal! Ik heb toen niet op t paard gezeten, vond t zo zielig uit zien:p dus hebben met van die mondkapjes gelopen, echt vermoeiend!!
    Tot over 2 nachtjes;) xxxx