Indonesië, Sumatra

Ik begin nu bijna met mijn georganiseerde groepsrondreizen en maak ontzettend veel mee op een dag, dus dan worden de verhalen ook weer iets langer. Jullie moeten je zeker niet verplicht voelen om het te lezen, omdat ik het zo uitgebreid voor mezelf schrijf. Maar ik vind het wel nog altijd leuk om de reacties te lezen van de mensen die mij wel volgen, bedankt.

Maandag 17 februari. Toen ik aankwam op het vliegveld in Medan, moest ik een visum kopen, maar had er niet meer aan gedacht dat ik dit in lokale valuta moest doen. Die had ik dus nog niet, want er staat geen pinautomaat voor de douane. Ik moest mijn paspoort achterlaten en door de douane lopen. Daarna door de bagageruimte en die controle, iedereen moest lachen als ik vertelde dat ik zo weer terug moest komen. Komt volgens mij best vaak voor. Ik moest helemaal bij de uitgang van het vliegveld gaan pinnen en daarna weer fijn helemaal terug. Heel veel medewerkers vroegen allemaal of ik getrouwd was en of ik Indonesisch sprak. Toen ik buiten kwam stond de taxi al op me te wachten. Ik had gratis shuttle service van het hotel. Het was nog 1.5 uur rijden, maar ik heb die chauffeur daarna een fooi gegeven omdat ik blij was dat ik het had overleefd. Hier rijden ze met 6 auto’s naast elkaar op een driebaansweg. Hij was echt aan het racen tussen alle motoren en auto’s door, ik heb echt mijn riem vastgehouden. Eenmaal aangekomen bij het hotel, sprak niemand een woord Engels. Ik ben gewoon letterlijk een uur bezig geweest om te vragen of ik mijn was kon laten doen en waar ik het in moest stoppen. Ze hebben in totaal 5 mensen erbij geroepen van de receptie en daarna nog iemand van de housekeeping. Ik begon op een gegeven moment ook kwaad te worden en zei als die ook geen woord Engels spreekt, hoeft die ook echt niet te komen. Ik stond daar echt met handen en voeten uit te leggen wat ik wilde doen. Makkelijker Engels kon ik er niet van maken. Wel stom, nu spreek ik eindelijk Engels en is er niemand die me verstaat, omdat zij het niet spreken. ’s Avonds had ik geen zin meer om te eten en weer een discussie aan te gaan, omdat de menukaart niet te lezen was. Ik heb alleen wat blikjes drinken voor op de kamer gehaald. Hier heb ik een half uur met de medewerker van de winkel van het hotel staan wachten totdat eindelijk iemand anders kwam die de bon in orde moest maken. Jemig, je moet wel erg veel geduld hebben in dit land.

Dinsdag ben ik al om 07.00 opgestaan omdat ik mijn was op tijd moest afgeven. Ik heb gebeld naar de receptie of iemand mij kon komen helpen met het formulier in te vullen, omdat zij dat op een heel andere manier doen. Toen stuurden ze mij dus een man. Ik had al mijn kleren op het bed uitgesorteerd en het ondergoed al in de mand gedaan. Zelfs dat ging hij stuk voor stuk er uit halen en mij vertellen waar ik het bij moest opschrijven haha. Wel was ik blij dat ik eindelijk iemand had die echt goed Engels sprak. Hier in Indonesië ben ik wel miljonair, want in deze valuta is 1.000.000 omgerekend 60 euro. Dus ik heb een hele dikke beurs, maar het stelt niks voor. Ik maakte meteen bijna de vergissing dat ik die man 300.000 fooi wilde geven in plaats van 30.000 omdat je echt gek wordt van alle nullen. Hierna ben ik gaan ontbijten. Dit was een heel buffet vol warm Chinees eten en een kleine tafel met chocolade loempia’s, chocolade croissantjes en gevulde broodjes met iets heel zoets. Ik heb veel fruit gegeten, want ik hoef verder echt geen Chinees op de vroege morgen. Omdat ik alleen ben, liet ik spullen op de tafel liggen, maar toen ik even drinken ging halen, hadden ze me de rest alweer afgeruimd. Op een gegeven moment bleven ze gewoon naast me staan totdat ik klaar was met eten, terwijl het ontbijt nog 2 uur duurde! Daarna ben ik naar de kamer gegaan en heb ik nog een film gekeken en nog even geslapen. ’s Avonds ben ik in het restaurant een garnalencocktail gaan eten en kwam ik erachter dat 4 oudere Nederlanders naast me zaten. Toen ik klaar was heb ik met hen gepraat. Het zijn 2 koppels die elke winter 4 maanden in Maleisië wonen, maar omdat het visum maar 3 maanden geldig is, moeten ze even het land uit, dus kwamen ze hier 3 dagen naartoe. Hierna zijn we nog bij de receptie gaan zitten en hebben we samen nog wat gedronken.

Woensdag ben ik letterlijk weer een uur bezig geweest bij de receptie om mijn tickets te printen voor mijn reis. Toen ik het eindelijk had duidelijk gemaakt, duurde het gewoon 5 min. per bladzijde die geprint moest worden en ik had een pakket van 20 pagina’s. Hierna ben ik op de kamer weer op internet gaan zoeken naar een hotel voor na mijn rondreis, maar ik wilde nog niets boeken. Ik heb mijn tas alweer ingepakt en toen ik ’s avonds op de gang boven zat te skypen met thuis, kwamen die Nederlanders langs en vroegen of ik met hen mee op straat wilde gaan eten. Ik heb snel mijn spullen gepakt en ben met hen meegegaan. Ik durf hier dus echt niet alleen de straat op. Je moet hier gewoon je hand opsteken en beginnen met lopen. Dan hopen dat de 6 rijen auto’s voor je willen stoppen en anders heb je pech. Ik liep helemaal aan de zijkant en ze hebben me echt meegetrokken. Als ik hier alleen had moeten oversteken, had ik er de hele nacht kunnen blijven staan, want ik ren alleen echt niet met mijn handje omhoog tegen het verkeer in. We gingen op straat bij een kraampje Nasi Goreng eten. Dit kostte maar 0.90 euro voor een heel bord vol! Het was heel gezellig en die mensen zijn gewend om zo te leven, maar Maleisië is toch moderner dan Sumatra. Bij dit kraampje werkten zo’n 20 mannen, niet normaal. Bij het teruglopen naar het hotel, hielpen de mensen van het kraampje ons met het oversteken van de straat door de auto’s tegen te houden. In het hotel zijn we samen nog iets bij de receptie gaan drinken en daarna heb ik afscheid van ze genomen.

Donderdag ben ik al om 04.00 uur opgestaan om de laatste spullen nog te pakken. Ik had de shuttle taxi naar het vliegveld om 05.30 uur geboekt, want ze zeiden dat het ’s morgens erg druk is en dat ik er wel 2 uur over zou doen. Nou, om 06.00 uur was ik al op het vliegveld, want er was helemaal niets op de weg.  Het vliegtuig uit Nederland zou pas om 09.00 uur landen. In mijn taxi zat nog een andere man, een Indonesiër die redelijk goed Engels sprak. Hij doet veel zaken met het buitenland en ik heb de hele weg met hem gekletst. Ik kreeg ook een kaartje van hem mee, voor als er iets was, dan kon ik hem altijd bellen. Op het vliegveld moest ik van de vertrekhal naar de aankomsthal lopen, want de taxi mag daar nooit stoppen. Ik ben bij een restaurantje wat gaan eten en ik had uitzicht op de deur waar de groep uit zou moeten komen. Ik ga vandaag de groep van Foxreizen ophalen die vanuit Nederland is vertrokken. Ik ga 3 weken lang een groepsrondreis doen door Sumatra, Java en Bali. Met deze rondreis zitten we bijna elke dag zo’n 8 uur in de bus, dus de dagen gaan snel voorbij. Ik heb nog veel aan mijn reisverslag kunnen werken. Het was niet moeilijk om mensen van mijn groep te herkennen, want ik reis met 14 56-plussers. Een paar minuten voor de andere mensen aankwamen, zag ik iemand in een Fox truitje lopen. Dat was mijn gids, Benny. We hebben gewacht totdat iedereen bij elkaar was en zijn toen naar de bus gelopen. Ik kon meteen mijn tas bij een ouder koppel op de kar erbij zetten, hele aardige mensen. We hebben een buschauffeur en een busboy. Verder zijn er in de groep nog 2 meisjes van 21 en een jongen van 28. We zijn met 18 personen. Een perfect aantal.  We zijn met de bus weer terug gereden door de stad Medan, waar we naar een wisselkantoor en een pinautomaat gingen. We zijn gestopt bij een huisje met heel veel vliegende honden. Dit is een vleermuis. Er stonden heel veel hokken die echt super vol zaten. Er hing er ook een aan mijn arm. Dit was wel griezelig, omdat ze best wel lange tandjes hebben. Ze kregen stukjes fruit in de mond, zodat ze niet zouden bijten. Wel leuk om eens van dichtbij te bekijken. Hierna hadden we een lunchpauze en kregen we een 3 gangen menu voor 7,- euro. Toen naar een fruitmarkt waar we heel veel rare soorten fruit kregen te proeven, zoals o.a. slangenvruchten. Hierna kregen we nog even vrije tijd en begon het heel hard te regenen. De busboy kwam ons allemaal opzoeken om ons een paraplu te brengen. Ik ben over de markt gelopen met Kelly, Patty en Bart, de jeugd van de groep. We werden nog geïnterviewd door een paar lokale meisjes die voor school als opdracht in het Engels met toeristen moesten spreken en ons vragen moesten stellen. Ik heb nog 2 armbandjes gekocht en heb de smaak te pakken gekregen met het afpingelen. Ze zeggen dat je het altijd moet doen, hoe goedkoop het ook is. Ik heb dat dus ook goed gedaan met de armbandjes. Toen ik later in de bus zat, kwam ik erachter dat ik nu 0,45 euro heb betaald voor 2 armbandjes :p. Hierna zijn we naar het hotel gereden in Brastagi, waar we om 16.00 uur aankwamen. Ik heb nog een uurtje geslapen en ’s avonds hadden we een welkomstdiner. Hierna heb ik nog met een aantal mensen tot 00.00 uur bij de receptie gezeten.

Vrijdag moesten we om 06.30 uur opstaan en zijn we na het ontbijt vertrokken naar de Sipisopiso waterval. Onderweg konden we nog de rook uit de vulkaan Sinabung zien komen, die een paar weken geleden is uitgebarsten. Helaas konden we door de rook niet de hele vulkaan zien. Hier kon je heel veel trappen omlaag lopen naar het meertje, maar we hadden maar een uur de tijd en ik zou dat sowieso niet helemaal kunnen doen, dus ik ben half naar beneden gelopen. Veel mensen zijn helemaal niet gegaan. Hierna zijn we naar het koninklijk paleis gegaan. Hier zijn heel veel barakwoningen. Het is een bepaald soort huis waarvan het dak 2 spitse punten heeft. Je kon in de kamer van de koning gaan. Achterin sliepen zo’n 50 vrouwen, allemaal van de koning. Omdat namen te moeilijk waren, gaf hij ze allemaal een nummer. Het barakdorp heet Pematang Purba. Hierna zijn we gaan lunchen bij een hotel aan het water. We krijgen met elke lunch altijd een 3 gangen menu. Hierna zijn we met de boot naar het plaatsje Tomok gevaren in het Tobameer. Hier zijn we gaan kijken naar het graf van de koning van dit plaatsje. Hij was in steen begraven. We kregen allemaal een stoffen doek omgehangen uit respect voor de koning. Benny heeft hier van alles over hem verteld. Daarna kregen we de tijd om even zelf rond te lopen en kon je nog wat winkelen bij de marktkraampjes. Hierna gingen we naar Ambarita, stenen stoelen. Deze stonden ook rondom de barakhuizen. Hier zat ook een heel verhaal achter. Er liepen overal apen in het wild rond, heel leuk om te zien. Daarna zijn we met de boot naar een andere plaats gevaren, Samosir. Hier was ons resort waar we 2 nachten gaan slapen. Je kon hier nog in het meer gaan zwemmen als je wilde. We hebben een heel leuk koppel in de groep. Ze zijn de oudste personen (Loltje 75 en Jaap 78 jaar) en ze zijn pas een jaar bij elkaar, dus zijn nog helemaal verliefd. Super lief om te zien. Zij gingen dus ook samen zwemmen in het meer. Er stond een hele rare stroming waardoor er hulp nodig was om Loltje uit het water te krijgen. Blijkbaar dacht Jaap dat hij nog beter kon zwemmen, maar het lukte hem niet meer. Hij heeft heel veel water binnengekregen waardoor hij ’s avonds behoorlijk ziek was. Ik ga met eten vaak  bij andere mensen aan tafel zitten om de namen te leren.  Hierna heb ik nog met Kelly, Patty en Bart tot 00.45 uur buiten gezeten.

Zaterdag moesten we om 07.00 uur opstaan en zijn we na het ontbijt weer met de boot naar een andere plaats gevaren waar we een schooltje gingen bezoeken. We moesten in een klaslokaal gaan zitten en de kinderen zongen allemaal liedjes voor ons. Ook allemaal bekende liedjes zoals: hoofd, schouders, knie en teen, vader Jacob, altijd is kortjakje ziek en hun volkslied. Wij moesten dan samen men hen meedoen en ook zelf een paar bekende Nederlandse liedjes zingen. Heel grappig dat ze ook een beetje Nederlands kennen. Hierna gingen we naar een andere plaats naar een dansvoorstelling. Het is weer een hele andere cultuur, dus ook weer een hele andere soort dansen. Deze vond ik minder interessant. We zijn nog naar een barakdorp gaan kijken waar we bij mensen in het huis mochten kijken. Heel grappig om te zien dat ze in zo’n huis op de grond slapen, maar wel een tv hebben en buiten een hele grote auto hebben staan. Dat ziet er echt niet uit. We zijn nog naar een markt gaan kijken waar, toen ik net langs een vleeskraampje liep, op dat moment een varkenskop  doormidden werd gehakt! Gadver, ik wist dat ik vandaag even geen varken meer hoefde te eten. Eerst bij de kaken door midden en daarna recht tussen de 2 ogen, boem! Onder een boom was de kapper, waar iemand werd geschoren. Het is wel leuk om zo’n markt te bezoeken, maar ik zou hier echt niet kunnen leven met alle beesten die over het eten lopen. Je moet echt je neus dichthouden en niet te veel nadenken als je over de markt loopt. Alle vissen en vlees liggen gewoon op een tafel. We gingen vandaag lunchen op het Honeymoon Island waar we met de boot naartoe gingen. We zouden hier ook kunnen zwemmen, maar het begon heel hard te regenen. Om 15.30 uur zijn we teruggevaren naar het hotel (een uur varen). Kelly en ik wilden even naar de supermarkt gaan, we hebben de weg gevraagd en zijn er naartoe gelopen. Haha de supermarkt was gewoon een huis, met 1 glazen balie ervoor! Dat was de hele supermarkt. Hierna heb ik nog een uurtje geslapen en om 20.00 uur was weer avondeten.

Zondag moesten we om 06.00 uur opstaan en gingen we met de boot terug naar Padang Sidempuan. We moesten vandaag 230 kilometer rijden, maar omdat ze hier overal hele slechte wegen hebben, hebben we gewoon een half uur over 11 kilometer gedaan. Er zijn ook heel veel aardverschuivingen, waardoor de weg helemaal is ingestort. Het zijn ook allemaal slingerwegen, dus ik werd weer lekker wagenziek. We zijn onderweg gestopt bij verschillende rijstvelden. Ook zijn we naar een ananasplantage gegaan. Hier zie je hoe dit allemaal groeit en daarna konden we ook lekker proeven. We hebben ook nog een hele vieze markt bezocht waar ook honden werden geslacht. Dit hoefde ik dus echt niet te zien. Ik ben met Patty en Kelly heel snel over de markt gerend en binnen 5 minuten stonden we weer buiten. Hierna zijn we in een barretje iets gaan drinken en toen door naar de zwavelbronnen in Sipoholon. Het was wit gesteente waar zwavelwater doorheen stroomt van 75 graden. Ze deden hier ook een ei in een zakje en lieten dat hierin koken. Dit heb ik al vaker gezien de afgelopen maanden, ook in Nieuw-Zeeland en deze stonken gelukkig iets minder erg. Haha de mensen die het nog nooit hadden gezien, gingen bijna over hun nek van de stank. Onderweg zijn we weer bij andere rijstvelden gestopt en hebben we een kleine wandeling gemaakt naar een cacaoplantage. Je ziet dan hoe de bonen in een vrucht zitten met een soort gelei. Er liepen hier ook hele lieve kindjes rond waarmee we op de foto zijn gegaan. Het was een vermoeiende dag.

Maandag moesten we al om 5.30 opstaan en vertrokken om 7.00 uur. We gingen kijken naar palmbomen waar palmolie van wordt gemaakt. Hier waren heel veel hele schattige kleine kinderen, die wij eigenlijk interessanter vonden dan de plantage. Er was ook een lange hangbrug waar we overheen konden lopen. Ondertussen waren de vrouwen zich in de rivier aan het wassen. Hierna hebben we nog een hele tijd lol gehad met de kindjes en veel foto’s gemaakt. We lieten ze dan de foto zien die we hadden gemaakt en ze moesten enorm lachen om zichzelf terug te zien. Ook zijn we vandaag naar een fruitplantage geweest waar echt super veel verschillende dingen groeiden. Er was ook een heel jong aapje die nog in de leer was. Hij moest voor ons een kokosnoot boven uit de boom gaan halen. Hier moesten we  even geduld voor hebben voor het hem was gelukt, maar heel schattig om te zien hoe dat beestje begrijpt dat hij moet draaien om hem uit de boom te krijgen. Wij konden de kokosnoot dan proeven en de aap kreeg een eigen kokosnoot als beloning. Hierna hadden we een koffiepauze en zijn we gaan kijken bij rubberbomen. Het is een bepaald soort boom die ze dan vanaf dat de bomen 5 jaar oud zijn tot 30 jaar, 3 keer in de week een stukje insnijden, zodat zo’n wit spul eruit komt waar ze rubber van maken. Hier hangen overal bakjes aan de bomen. Hier gaat ontzettend veel tijd inzitten omdat er elke keer maar een druppeltje uit komt en ze verdienen hiermee maar 6 euro per kilo! Hierna zijn we weer bij rijstvelden gaan kijken en gaan lunchen. Na de lunch hebben we een wandeling gemaakt door het nationaal park waar de Sumatra tijger nog leeft. Die zie je alleen ’s nachts en als je heel veel geluk hebt. Of juist pech, want er zijn ook vaker mensen door opgegeten. We moesten over allemaal stukken boomstammen lopen, dat was het pad. We hebben geen tijger gezien, maar wel veel apen. Hierna zijn we doorgereden naar de evenaar. We zijn met de groep aan de ene kant van de lijn gaan staan en toen Benny ja zei, zijn we met z’n alle tegelijk naar de andere kant van de evenaar gesprongen. Haha dit stelt natuurlijk niks voor, maar was wel grappig. Hier hebben we nog een tijd foto’s gemaakt en zijn toen doorgereden naar het hotel waar we om 20.15 uur aankwamen. Omdat (vooral wij jeugd) het al behoorlijk hebben gehad met het eten hier, 3 keer per dag zie je rijst in het buffet, hadden we vanavond een Europese avond met biefstuk, pizza, spaghetti en friet! Heerlijk om even iets normaals te eten dat niet pittig is. 

Dinsdag moesten we al om 05.30 uur opstaan want we moeten vandaag 300 kilometer rijden. We zijn eerst naar de Grand Canyon geweest, maar het uitzicht deed ons niets, want wij hadden iets veel leukers gevonden. We konden allemaal apen voeren. Deze waren heel tam, we kregen pinda’s en die kon je ze gewoon rustig aangeven. Je had ook hele gezinnetjes die bij elkaar zaten met baby’s. Je mag alleen niet naar ze lachen, dat ze je tanden zien, want dan worden ze kwaad omdat ze denken dat je ze gaat aanvallen. We hebben vandaag veel rook gezien, omdat er veel bosbranden waren. We zijn weer naar rijstvelden gaan kijken waar we ook ingelopen zijn. Hierna hadden we een koffiepauze en zijn we weer doorgegaan naar het paleis van de koning. Dit paleis is 4 jaar geleden door de bliksem helemaal afgebrand en is nu helemaal opnieuw gebouwd en sinds een maand weer open. Echt alles is helemaal uit hout gesneden, wel mooi om te zien. Hierna hebben we hier ook een groepsfoto laten maken. Daarna zijn we bij een restaurant aan het water gaan lunchen. Je had hier een aantal verschillende dieren zitten zoals adelaars, uilen en apen. We zaten bij een meertje en alle restjes werden in het meer gegooid voor de vissen. Hier was het eten echt heel erg scherp, dus heb ik bijna niks gegeten. Ze wisten zelfs de komkommer te verpesten door er rode pepers doorheen te gooien dat helemaal was ingetrokken. Maar, de bananen waren lekker :p. Hierna vroeg een ober of ik met hem op de foto wilde en op facebook.  Nou foto,  oké, maar ik hoef niet iedereen op facebook te hebben. We moesten nog gaan tanken en daar was het heel grappig om te zien, want je hebt een speciale plaats waar scooters moeten tanken. Hier staan ze dus echt in een hele lange rij netjes te wachten. Hierna zijn we naar een klokkentoren gegaan en er was een moderne markt waar we een uur vrije tijd kregen om te winkelen. Ik ben samen met Bart, Kelly, Patty, Ludy (63) en Tiny (65) gegaan. De laatste 2 zijn hele leuke vrouwen waar we heel veel mee gedaan en gelachen hebben. Zij zijn met ons de jeugd van Indonesië!  Om 18.00 uur kwamen we aan in het hotel en ’s avonds gingen we weer naar een ander hotel toe waar we gingen dineren en een dansvoorstelling kregen te zien. Voor de show begon, zou Bart de fooi aan de buschauffeur en busboy geven, maar plotseling werd ik naar voren geroepen om het geld aan de busboy te gaan geven. Het is eigenlijk wel zielig, maar de busboy is 24 jaar en spreekt geen woord Engels. Nou,  dan heb je 3 meiden van 21 achter hem in de bus zitten met allemaal opmerkingen die hij toch niet verstaat. Wij hadden altijd de grootste lol, hij lachte altijd wel, maar begreep er natuurlijk niks van. Daarna kon de show beginnen. De mensen deden dansen, muziek maken, over porselein lopen met blote voeten en karate, dus heel afwisselend. Ik moest op een gegeven moment ook naar voren komen om met een hele grote trommel mee te gaan doen. Aaahh ik kon er niet onderuit komen, maar was al lang blij dat ik niet hoefde mee te dansen. Toen we terug waren in het hotel, was er een disco onder het hotel. We zijn daar met ons viertjes heengegaan en er was heel veel kabaal. We kwamen binnen en dachten dat het super druk was. haha er stond een live band te zingen met 8 personen en er was helemaal niemand daar! Dat was echt zielig. Bij ons zou je dan toch stoppen als er helemaal niemand is, maar hier dus niet.  Later kwamen nog een paar lokale mensen en kwam er ook een dj. We zijn om 00.30 uur naar bed gegaan.

Woensdag 26 februari hoefden we pas om 08.00 uur op te staan. Haha dat is voor ons nu een beetje een gevoel van uitslapen. Toen ik bij het ontbijt zat, kwam Benny me vertellen dat er iets in mijn tas had gelekt. Ik had blijkbaar nog een blikje cola in mijn flightback zitten in 2 plastic zakken. De kofferjongens hadden er zo hard mee gegooid dat die kapot was gesprongen. Alles zat dus helemaal onder de cola. Maar ik had nu geen tijd meer om het schoon te maken. We zijn eerst nog naar een waterval gaan kijken en daarna hadden we een koffiestop. Hier hebben we nog een keer een groepsfoto gemaakt voor de bus. Ook zijn wij meiden met de busboy op de foto gegaan. We gaan vandaag namelijk Benny en het bus personeel verlaten omdat we van Padang naar Jakarta (Java) gaan vliegen.  Benny heeft voor ons nog alles geregeld op het vliegveld, dus we hoefden zelf helemaal niks meer te doen. Daarna kwam hij afscheid van ons nemen. Haha hij heeft de hele week grapjes gemaakt dat ik als reisleidster hier moet komen werken en dat hij nog een kamer over heeft. Hij was ook altijd op zoek naar een nieuwe Nederlandse vrouw want zijn eerste was overleden. We hebben de hele week grapjes gemaakt dat alle Nederlandse vrouwen bij Benny terecht konden en zelfs op het vliegveld zei hij dat hij mijn ticket wel wilde verscheuren, haha. Sorry Benny, bedankt en doei. Het was een super gids waar we heel veel lol mee hebben gehad. Wij konden het waarderen, maar sommige ouderen vonden hem niet fijn. Dat was wel zielig. Maar verder is het een hele leuke groep en kan iedereen het wel goed met elkaar vinden. Het was een heel klein vliegveld waar bijna niks was. Er was 1 bakker waar we een apart bananenbroodje zijn gaan halen. Het is ook heel grappig: er zijn nog 2 groepen Nederlanders een rondreis aan het doen met andere organisaties die we elke dag overal tegenkomen. Deze zaten op dezelfde vlucht. Het was maar een korte vlucht naar Java, iets langer dan een uur.