Na een half jaar nu Australië definitief verlaten

7 februari 2014 - Melbourne, Australië

Vrijdag 7 februari heb ik uitgeslapen en ben ik ’s middags bij de food court aan de overkant van de rivier iets gaan eten. Vandaag had ik met Rachael afgesproken die ik in Fiji heb leren kennen met mijn eerste groep van de tour in november. Zij was me toen daarna nog een paar keer in het hotel komen opzoeken. We hebben even door de stad gelopen en zijn daarna in een bar iets gaan drinken. Het was heel leuk om elkaar weer te zien en even bij te kletsen. Na een paar uur konden we weer afscheid gaan nemen, want we wisten dat dit de laatste keer was dat we elkaar zouden zien. Hierna ben ik weer terug naar het hostel gegaan.

Zaterdag zouden Patrick en Mariëlle aankomen in Melbourne. Ik wist dat ze in hetzelfde hostel zouden slapen, dus ik had geregeld dat ze bij mij op de kamer konden liggen. Waren we toch weer roommates alleen niet in Nieuw-Zeeland maar in Australië nu. Ik heb ze opgewacht en daarna zijn we naar de supermarkt gegaan om boodschappen te doen. We zouden ’s avonds samen gaan koken. We kregen nog een uitnodiging van Jennifer en Ollie om naar een housewarming party van vrienden van hen te komen. Mensen die we dus helemaal niet kennen, we kennen alleen Jennifer en Ollie van onze groep van NZ. We hebben even getwijfeld, maar het is toch heel speciaal om mee te maken. We hebben eerst  samen gekookt en daarna zijn we ons gaan klaarmaken. Uiteindelijk vertrokken we om 22.00 uur met de trein. Ollie kwam ons afhalen op het station. Toen we bij het huis aankwamen was het feest in de tuin. Echt heel Amerikaans. Overal slingers en lampen buiten. In de keuken hadden ze een dansvloer gemaakt met lampen en een rookmachine waardoor je echt helemaal niks zag. Er stond een zwembadje op, grote kisten waar wij thuis de tuinkussens instoppen waren hier nu de prullenbak voor de bierflesjes. Het was BYO (bring your own), dus we hadden zelf drinken meegenomen. We werden door Jennifer aan iedereen voorgesteld. Het was echt alsof je zo in een film stapte. Er waren ook meiden die bij ons in het hostel werkten, want ik werd al 2 dagen wakker gemaakt door een kamermeisje dat er ook was. Jennifer en Ollie komen uit Zweden, maar ze wonen beiden al 5 jaar in Australië. Ollie gaat over een paar weken weer terug naar huis, omdat zijn visum dan verlopen is. Toen wij aankwamen was ook echt iedereen al dronken, want die waren al vanaf 15.00 uur bezig. We moesten ’s nachts met een hele groep samen de laatste trein halen naar de stad. Het was een hele leuke avond.

Zondag hebben we tosti’s  gemaakt en daarna kwam Ollie naar ons hostel. We gingen met hem een stadswandeling maken. Hij liet ons dingen zien, die je normaal zelf niet zou tegenkomen. Zo zijn we naar een buurt gegaan waar mensen legaal graffiti mogen spuiten. Dit was echt prachtig. Dit zijn niet alleen maar tags, maar echte mooie tekeningen. We vroegen aan een groepje Chinese meiden of ze een foto van ons wilden maken. We stonden klaar, ze gingen aftellen 3, 2, 1 en daarna begon de hele groep als gekken te gillen jajajajajajajaj! Haha we lagen helemaal dubbel en kwamen niet meer bij van het lachen. Daarna moesten wij van hun foto’s maken en hebben we ook maar als een stel idioten staan gillen, haha. Hierna zijn we naar de markt gegaan, die is hier altijd op zondag en hebben we nog een ijsje gegeten. Daarna moesten we snel terug want Jennifer zou in het hostel wachten op ons, omdat we naar een festival zouden gaan. St Kilda Festival. Ze had een vriend bij zich die met ons meeging. We zijn met de tram gegaan. Daarna was het nog een behoorlijk stuk lopen en het was echt een heel groot festival. Overal was van alles te doen. De hele wijk was afgezet en er waren duizenden mensen. Eerst zijn we naar Luna Park gegaan, hier stond Tessa ook op ons te wachten (ook van de groep van Nieuw Zeeland). We zijn hier doorheen gelopen en daarna even op het strand gaan zitten, waar je de muziek ook heel hard hoorde. Daarna ben ik met Jennifer en die vriend samen in een attractie gegaan en daarna zijn we naar een ander veld gegaan waar we naar de muziek zijn gaan luisteren. Het zijn allemaal Australische artiesten, dus ons zegt dat niet zo heel veel. We zijn wat te eten gaan halen en daar op de grond tussen de mensen gaan zitten. Ze hadden ook een soort Chinese kaassoufflés, heel apart, maar wel lekker. Ik heb nog nieuwe veren in mijn haren laten zetten. Ik had er al 2 die ik in september in mijn haren had laten zetten in Byron Bay, maar die waren nu flink uitgegroeid, dus heb ze opnieuw erin laten zetten met nog 4 nieuwe veren. 2 knal oranje en nog 2 wit zwart gestreepte. ’s Avonds zijn we nog naar de pier gelopen om te kijken of er pinguïns aan land zouden komen. We hebben er 4 gezien die zich verstopten in de rotsen. Toen we terugliepen naar de tram zagen we ergens verstopt een hele pallet met allemaal traytjes ice tea blikjes staan. Ze hebben deze de hele dag uitgedeeld om te proeven. Deze waren allemaal over. Het waren kleine blikjes, maar je mocht ze gratis meenemen. Ik heb ook een tray meegenomen, dus ik hoefde voor de hele week geen drinken meer te kopen. Daarna moesten we nog een tijd wachten in de rij voor de tram om terug te gaan naar het hostel. Ik moest mijn tas nog helemaal gaan inpakken, maar toen we om 22.00 uur terug waren, zagen we dat we een kamergenootje hadden gekregen die al sliep. Dat was balen, want ik kon mijn tas niet meer inpakken.

Maandag ben ik om 05.30 uur opgestaan, ik moest toch nog mijn tas inpakken. Ik heb veel in mijn flight bag gegooid en zou het op mijn volgende bestemming wel goed inpakken. Mariëlle en Patrick waren nog even wakker geworden om afscheid te nemen. Om 07.15 uur moest ik verzamelen bij de kerk. Ik ga nu 2 dagen  the Great Ocean Road doen. Ik heb meteen 2 leuke meisjes leren kennen in de bus, Maria en Laura. We rijden nu 2 dagen helemaal langs de kust van Melbourne naar Adelaide. Ik had er even niet aan gedacht dat het natuurlijk alleen maar slingerwegen zouden zijn. Dus na een tijdje bij de pauzeplaats moest ik overgeven. Daarna ben ik naast Scott,  onze chauffeur,  gaan zitten in het busje. Dit was ook wel gezellig. Ik moest elke keer de muziek uitzoeken en opzetten en heb gezellig met hem zitten kletsen. Het enige nadeel is dat je dan niet kan slapen als de rest allemaal slaapt, want hij bleef maar doorratelen. We hebben de volgende dingen gezien en gedaan: Surf Beach, Memorial Arch, Beach Walk, Lorne & Anglesea, spot wild Koalas / Wildlife viewing at Kennett River, Delicious Lunch, Otway's Rainforest (Mait's Rest), Twelve Apostles, Loch Ard Gorge, London Bridge, Kangaroos, overnight stay at Ned's Other beds. Het was allemaal heel mooi om te zien. We hebben ook 4 echt wilde koala’s gezien en honderden wilde kangoeroes. Het enige probleem toen we richting onze slaapplaats gingen, was de vraag of we daar wel ‘s nachts konden gaan slapen. Er zijn de laatste dagen alweer overal heel veel bosbranden. We hebben onderweg ook veel nieuwe bosbranden gezien en veel brandweerauto’s. Toen we bij het punt kwamen waar we moesten beslissen of we naar het nationaal park (onze slaapplaats) konden gaan of niet, is Scott uitgestapt en heeft een blaadje in de lucht gegooid. Ja, het zou goed moeten gaan, want de wind stond de andere kant op. Het vuur ging richting zijn eigen huis, daar is het tot 2 km vanaf geweest. Wij moesten gelukkig nog een heel stuk de bossen inrijden, maar het was toch behoorlijk spannend. We moesten nog 40 km in het pikkedonker door een bosweg rijden naar de camping. Iedereen sliep in de bus en ik moest samen met Scott oppassen op alle wilde dieren die over de weg renden. We hebben echt onderweg een stuk of 10 kangoeroes op de weg aangetroffen. Hij legde mij uit, dat hij niet kan remmen als er een voor de bus springt, omdat we dan een groter ongeluk zouden krijgen. Plotseling vloog uit het niets een hele grote vogel voor de auto die we dus ook hebben aangereden. Hij leek heel erg op een uil, maar we wisten niet zeker wat het was. Het was een behoorlijke klap en iedereen was wakker en vroeg wat er was, maar Scott  zei dat het een tak was. Haha ik moest meteen de muziek van hem iets harder zetten, zodat ze verder niets zouden horen. Hij heeft me geleerd dat als je een kangoeroe op de weg ziet zitten, je moet kijken naar welke kant hij zijn gezicht heeft. 9 van de 10 keer springt hij, als hij schrikt, ook die kant op. Een van de kangoeroes, stond onze kant op te kijken. Hij kwam in beweging, maar we zijn er dus letterlijk op 10 centimeter voorbij. Ik heb ook echt de hele weg mijn riem vastgehouden en een kussen voor me gehad. Kangoeroes zijn echt hele grote beesten. Als je daar hard tegenaan knalt, dan hem je hem zo in de bus liggen. Scott zei dat bijna niemand van de gidsen deze tour wilde doen, alleen maar om deze vervelende weg. Gelukkig hebben we behalve de vogel niets meer geraakt. Eenmaal aangekomen bij onze slaapplaats, zou Scott kijken of er een kamer over was, zodat ik alleen kon slapen. Omdat ik ’s nachts zo veel hoest, kunnen mijn kamergenoten echt niet slapen door mij en voel ik mij heel erg schuldig. Dit was er niet, want Scott moest zelf ook al op de bank gaan slapen. Ik heb gezegd dat dan maar mensen bij mij moesten slapen die toch nog gingen drinken, die slapen toch wat vaster. Maar even later kwamen Laura en Maria naar me toe en zeiden dat zij bij mij wilden slapen, omdat wij de hele dag ook alles samen hadden gedaan. Echt super lief. We kregen een 2 persoonskamer en we hebben nog een matras van een andere kamer gehaald. Ik wilde op de grond slapen, omdat de andere zich al hadden opgeofferd om bij mij te slapen. Ik lag met mijn hoofd onder het ene bed en met mijn voeten onder het andere bed zo klein was de kamer, maar ach ja, het is maar 1 nachtje. We hebben nog heel lang gezellig zitten kletsen tot midden in de nacht.

Dinsdag moesten we weer om 05.30 uur opstaan. We vertrokken vroeg want je kon een hele heftige wandeling gaan maken van 3 uur met over rotsen klimmen naar verschillende uitkijkpunten bij het Grampians National Park. Normaal moet iedereen dit doen, maar omdat dit er bij ons programma niet bij stond vermeld, wilde Scott ons een keuze geven, je kon of de wandeling doen, of je kon met hem mee met de bus naar andere uitkijkpunten. Dit heb ik gedaan met nog 5 anderen. We zijn naar 3 uitkijkpunten geweest en hebben een hele leuke morgen gehad met ons klein groepje. We zouden eigenlijk nog naar een waterval gaan, maar helaas door de bosbranden was die weg afgesloten. We zijn naar een Aboriginal Centre gegaan waar we nog een uur konden rondlopen. Hierna zijn we nog gaan lunchen bij de bakker en toen moesten we helaas weer afscheid nemen. We werden bij het treinstation afgezet. Caroline, een ander meisje met wie we waren opgetrokken, ging wel mee naar Adelaide, maar Maria en Laura helaas niet. Scott kwam ook afscheid nemen van zijn Copiloot. Nu moest hij iemand anders vinden die hem gezelschap kwam houden. We hebben de bus uitgezwaaid en even later kwam de intercity bus aan. Na een uur moesten we overstappen op een andere bus. We hadden hier even pauze, dus ben ik met Caroline en nog 2 jongens ergens wat gaan drinken. Uiteindelijk kwamen we om 20.30 uur ’s avonds aan in Adelaide. Hier ben ik samen met een jongen die ook in mijn hostel sliep samen het hostel gaan zoeken. Daarna was ik helemaal kapot moe.

Woensdag 12 februari was ik zo moe dat ik eerst heb uitgeslapen tot 13.00 uur. Om 14.30 uur ben ik gaan ontbijten in de food court. Ik ben de stad ingelopen en voor de laatste keer in Australië (Adelaide nu) gaan winkelen. Laatste souvenirtjes en Australische chips e.d. wat ik allemaal zou gaan missen. Na een half jaar, was vandaag de eerste dag dat ik zonder make-up de straat op ging, kwam ik eindelijk eens een fotograaf tegen waar ik pasfoto’s kon laten maken. Ik moet er nog hebben omdat je die voor sommige dingen nodig hebt. Het was te ver om terug te lopen, dus jammer dan, dan maar zo. Eenmaal terug in het hostel heb ik de hele grond in beslag genomen en ben ik mijn tas eens  goed gaan inpakken. Ik heb nog gezellig met 2 kamergenootjes Sawyer en Anja gekletst. Daarna ben ik 2 uur bezig geweest om het filmpje van de Swing op facebook te krijgen. Deze nacht, mijn allerlaatste nacht in een hostel, was echt een rampennacht. Er kwam om 23.00 uur een meisje van rond de 30 jaar al kwaad de kamer op stormen. We hadden een 6 persoonskamer. Ik had iedereen al gewaarschuwd voor het hoesten, maar er was geen kleinere kamer beschikbaar. Sawyer en Anja moesten beide ’s morgens vroeg al rond 5 uur vertrekken, dus die wilden goed slapen. Dat werd dus echt onmogelijk! Die trut bleef maar mopperen en schelden over van alles: mijn gehoes, nachtlampjes aan van andere meiden, jammer. Ik kon mijn lachen niet inhouden omdat zij zo dom deed. Uiteindelijk rond 02.00 uur ben ik eindelijk in slaap gevallen. Om 05.00 uur stonden de 2 meiden op en heb ik nog even afscheid van ze genomen. Toen ik om 09.00 uur opstond, bleek dat zij zich had verslapen. Ze pakte haar spullen en rende kwaad de kamer uit. Ik zal hostels echt niet gaan missen!

Foto’s

2 Reacties

  1. Els Starmans:
    4 april 2014
    poeh poeh......je hebt weer heel wat meegemaakt maar ontzettend leuk ...ik kijk weer uit naar je volgende reisverhaal Danique!
    veel plezier en blijf van alles lekker genieten!
    liefs Els xxx
  2. Marij Prickartz:
    4 april 2014
    Hallo danique, mooi je laatste verhaal uit Australië. Ben benieuwd naar je volgende verhaal uit Azië. Gr. Marij