Eindelijk mijn aller laatste reisverhaal! Laatste week Zuid-Afrika & Turkije

Dinsdag 27 mei hadden we eigenlijk  ’s morgens nog vrij, maar omdat wij nog niet de leeuw hadden gezien, wilden wij graag nog met een groepje een poging doen om nog een jeepsafari te doen in een gebied waar de leeuw zou moeten leven. Daarom gingen we om 09.00 uur bij het ontbijt kijken wie eventueel mee zou willen. Het was mogelijk om vandaag een optionele excursie te laten vervallen voor ons en dat we op eigen gelegenheid met de taxi iets anders gingen doen. Het moest allemaal heel snel geregeld worden. We zaten nog aan het ontbijt en kregen te horen dat we een kwartier later moesten vertrekken. We wisten dat Wienanda en Eddy dit ook graag zouden willen, maar we zagen ze nog nergens. We hebben hun opgegeven en tijdens het naar buiten rennen kwamen ze gelukkig net aanlopen om te gaan ontbijten. Het was een uur met de taxi rijden en daarna hadden we 2 uur een jeepsafari. We hadden een hele leuke vrouwelijke gids. We hadden haar verteld dat we speciaal voor de leeuw kwamen, dus reed ze snel langs alle andere dieren. Die zijn ook allemaal leuk, maar die hebben we al veel gezien. Na een tijdje rijden waren we in hoog geel gras waar ze zouden moeten leven. Die beesten verstoppen zich echt erin, want je ziet ze gewoon bijna niet. Plotseling zat er een op een weggetje, hij lag uitgebreid te zonnen. Het was een mannetjesleeuw, dus echt de mooiste. Toen we daar al een tijdje stonden (op 3 meter afstand), zagen we in de struiken ook nog een vrouwtje verstopt. Maar die lag te slapen en verroerde zich niet. Het mannetje was ook niet echt geïnteresseerd. Ze zijn wel gewend aan de auto’s, maar het is levensgevaarlijk als je buiten de auto zou gaan staan. Daarna hebben we nog 3 wilde honden gezien. Deze lijken op honden, maar hebben echt Mickey Mouse oren, dus zien er wel grappig uit. Deze lagen heel goed verstopt. We reden gewoon op een meter afstand langs ze en als er een niet omhoog was gekomen, waren we weer zo verder gereden. Snap je niet hoe dat kan. Het zijn zwarte beesten die zich in geel gras gewoon onzichtbaar kunnen maken. Daarna zagen we nog 2 mooie cheeta’s die onder een boom lagen en verder nog buffels, waterbokken en nijlpaarden die bij een riviertje met een gezinnetje zaten en een groepje neushoorns. De mensen van het park snijden elke paar jaar hun hoorns af, omdat anders andere jagers komen en ze vermoorden zodat ze de hoorn kunnen stelen. En we zagen nog een hele grote groep zebra’s. Na 2 uur zat de laatste safari er helaas weer op, maar ……. WE HEBBEN DE LEEUW GEZIEN!!! Dus hadden ons doel bereikt. Daarna weer een uur terug met de taxi naar de haven. Hier gingen de andere mensen van onze groep met een boot en daarna een wandeling maken, maar wij hadden hier geen zin meer in, omdat we ook echt honger hadden. Sommige mensen waren behoorlijk beledigd, omdat we niet iedereen hadden gevraagd om mee te gaan. Maar ja iedereen kan iets op eigen gelegenheid doen en daar was ook echt geen tijd voor om dat op een kwartier tijd te regelen. Wij zijn samen met Eddy en Wienanda naar het stadje gelopen om te gaan lunchen bij Wimpies. Daarna zijn we nog gaan winkelen en om 17.30 uur moesten we weer terug bij de haven zijn, omdat de bus daar de groep zou ophalen.’s Avonds weer eten bij de lodge en daarna weer bij de bar wat gedronken.

Woensdag werden we gewekt door Eddy die gisteren een vuvuzela had gekocht en deze om 06.30 uur buiten ging uittesten om iedereen wakker te krijgen. We zijn naar een struisvogelfarm gegaan waar we eerst een presentatie kregen over de dieren en wat ze ervan doen maken. Daarna gingen we kijken naar verschillende struisvogels en konden we ook met ze op de foto gaan. Je kreeg dan een knuffel van een struisvogel door zijn nek om je heen te buigen. Daarna kon je op een struisvogel gaan rijden wat Saskia heeft gedaan. Ze worden geblinddoekt als je erop zit en daarna ga je met hem rennen met 2 begeleiders die je vasthouden zodat je er niet afvalt. Ik heb nog een aantal struisvogels gevoerd. Je moet je dan omdraaien met een bak voer in de handen en dan komen ze met heel veel kracht over je nek heen om te eten. Dit had ik in Curaçao ook al eens gedaan, maar het blijft leuk. Ik had het eten daarna echt overal in mijn kleren en haren hangen. We zijn nog op struisvogeleieren gaan staan om te kijken hoe sterk die eieren zijn en daarna kon je nog in de souvenirwinkel van alles kopen. Tassen van echt struisvogelleer zijn echt belachelijk duur. Hierna zijn we naar onze volgende lodge gereden. We sliepen hier in super de luxe tenten. We hadden een bidet, buitendouche, bad, verwarmingsdekens in bed en verwarming. Het was echt geweldig. Haha zo zou ik altijd wel kunnen kamperen. We zijn eerst gaan lunchen aan het water. Voor de tenten ligt een meertje, waar veel nijlpaarden in zwommen. We gingen ons klaar maken om op de olifant te gaan rijden. Haha ik heb veel dingen gedaan, maar dit vond ik toch ook behoorlijk spannend. Saskia en ik gingen samen met een begeleider op een olifant. Om op de olifant te klimmen moesten we vanaf een plateau erop gaan zitten. Je zit hier niet in een mandje, maar echt op de olifant zelf. In het begin vond ik het eng en durfde ik niet te bewegen, maar daarna ging het wel. We waren met nog 2 andere olifanten met 2 vrouwen van onze groep. We zijn een stukje langs het meer gaan lopen en onderweg deden ze de hele tijd eten. Bij het meertje hebben we ze even laten drinken. Daarna gingen we weer terug. Het was eigenlijk maar een klein stukje, maar het zijn niet de snelste dieren, dus deden we er bijna een uur over. De naam van onze olifant was Malaika en betekent engel. Omdat je je niet echt kan vasthouden, gleed ik steeds een beetje van de olifant af. Haha die man moest me steeds recht duwen. Ik vond dit best eng hierdoor, ook omdat het behoorlijk hoog is. Om ons te laten afstappen moest de olifant helemaal op de grond gaan liggen. Dit was even heel steil. Daarna kregen we allemaal een bak met fruit en konden we ze voeren. Je kon ze over de tong vegen en het eten zo bij ze naar binnen schuiven. Ik heb nog mijn kop gestoten aan de slagtand van de olifant omdat hij plotseling naar voren kwam. Na het voeren konden we nog foto’s met ze maken. Je kon tussen de voorpoten onder de olifant gaan staan en dan de oren omhoog duwen. Je kreeg ook een knuffel van de olifant. Hij ging met zijn slurf helemaal om je heen en tilde je bijna op. Echt super lief! Na de fototijd gingen ze nog een paar kleine spelletjes met de olifanten doen, zoals voetballen en met de bal gooien en ze deden een paar trucjes. Daarna zat het helaas alweer erop. Het was echt fantastisch. Veel aparter dan in Thailand, daar was alles alleen maar heel commercieel. Dit zijn ook Afrikaanse olifanten, dus die zijn ook een stuk groter en hebben grotere oren. We waren nu zo smerig dat we ons meteen zijn gaan wassen. ’s Avonds hadden we het eten inclusief en hebben we samen met Hessel en Laryssa gegeten. Ze hadden struisvogelbiefstuk. Altijd toepasselijk als je eerst die diertjes hebt gevoerd! Daarna zijn we naar onze tent gegaan, waar het personeel de verwarming op 31 graden had gezet!

Donderdag zijn Saskia en ik na het ontbijt gaan kijken hoe nog andere mensen van onze groep terugkwamen met de olifanten. Hier deden ze dezelfde trucjes mee als gisteren met ons. Om 09.00 uur zijn we vertrokken met de bus. Het was vandaag weer een bus-dag. We zijn gaan lunchen bij een winkeltje, samen met Roy en Danielle. Ik had een vieze sandwich helemaal doorweekt met mayonaise met tonijn. Daarna heb ik nog wat biltong (gedroogde stukjes vlees) gekocht. Dit is hier wel heel lekker. Hierna zijn we naar het taalmonument gereden. Het begon keihard te regenen, dus bijna niemand ging mee. We zijn snel door de regen naar het monument gerend. Hier kregen we wat informatie en je kon verder rondlopen, maar wij zijn snel naar de bus terug gerend. We zijn naar het hotel gereden waar we om 17.00 uur aankwamen in Kaapstad. Om 19.00 uur hadden we buffet-eten. We hebben het restaurant een beetje verbouwd zodat we met alle jeugd samen konden zitten. ’s Avonds op de kamer hebben we nog een film gekeken.

Vrijdag zijn we om 07.15 uur opgestaan, want we gingen een VOC-fort bezoeken. De planning werd een beetje omgegooid vanwege het weer. Eigenlijk zouden we met een klein groepje vandaag gaan paragliden, maar door het weer en de kleine kans maar dat we konden gaan, ging dit niet door. We hebben een rondleiding gekregen door het fort en daarna was er nog een kleine show over hoe het normaal gaat met de opening van de poorten. Er werd een kleine kanonskogel afgeschoten met een keiharde knal. We reden naar de tafelberg. Hier zijn we met een grote ronddraaiende gondel langs de berg omhoog gegaan. Gelukkig was het nu wel helder weer en hadden we prachtig uitzicht. Hier liepen hele grappige beestjes rond die hier leefden, het waren een soort grote eekhoorns. We hadden hier een uurtje de tijd om rond te lopen. Maar na een paar prachtige foto’s te hebben gemaakt is het allemaal hetzelfde en zijn we weer naar beneden gegaan. Hierna moesten we 1.5 uur rijden naar de wijnproeverij. Ik drink geen wijn, dus ben ik samen met Laryssa, Franka en Yvonne warme chocomel gaan drinken en heb gewacht tot de rest klaar was. Hierna zijn we naar Stellenbosch gegaan. Het was al 15.00 uur, maar we zijn toch nog snel gaan lunchen. Heel toevallig kwamen we bijna iedereen in hetzelfde restaurant weer tegen. We hebben met 2 mannen van onze groep gegeten, de vrouwen zaten aan een tafel naast ons. Na het eten hebben we een echte rommelwinkel bezocht, oom Sams winkel. Hier kreeg je echt alles, van ondergoed tot gedroogde vis, tot speelgoed en kruiden aan toe. Het gekste wat je je kon bedenken, lag daar allemaal door elkaar. ’s Avonds zijn we met de bus naar Waterfront gereden. Dit is een heel groot winkelcentrum aan de haven van Kaapstad. We zijn samen met Eddy en Wienanda gaan winkelen, maar het waren behoorlijk dure merkwinkels. Daarna zijn we bij de Mc Donalds snel wat gaan eten, want daarna gingen we naar de bioscoop, the Awkward Moment. Het is hier zo spotgoedkoop. De film kostte 3,50 euro en drinken en popcorn ook 3,50 euro. Dat is dan een leuk goedkoop avondje uit. In Kaapstad mochten we niet met maar 2 personen ’s avonds over straat lopen omdat dat te gevaarlijk is. Dus we hebben samen met ons viertjes een taxi terug naar het hotel gepakt. De taxichauffeur werd nog kwaad op ons omdat wij met het WK in 2010 hadden verloren. Zij hadden blijkbaar met oranje kleren naar die wedstrijd zitten kijken en veel mensen van daar waren voor Nederland. Dit was wel grappig om te horen.

Zaterdag was het om 07.30 uur opstaan. Na het ontbijt gingen we een stadswandeling maken. Ik ben al een paar dagen alles af aan het zoeken voor All Stars, maar met die dure winkels, had ik ze nog nergens gevonden. Onder het wandelen, kwamen we de ene na de andere winkel tegen waar ze te koop waren. We hadden nu geen tijd om te stoppen, maar toen we een paar straten verder waren, kregen we een kwartier vrije tijd om over de markt te lopen. Wienanda en ik zijn als gekken terug gerend naar die winkel, want ze kostten hier maar iets van 30,-/35,- euro. Zo snel heb ik nog nooit schoenen gekocht. Ik wilde witte hebben en Wienanda met zebra print. Eddy en Saskia kwamen ook nog kijken. Daarna weer heel snel terug naar de markt gerend, waar we net op tijd weer aankwamen. Eindelijk hadden we ze in onze maten gevonden. We hebben door een park gelopen waar echt honderden eekhoorntjes waren. Die kwamen uit je hand eten, maar als ze hun zin niet kregen, dan beten ze je ook. Zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien. We zijn een kerk gaan bezichtigen en via een park naar een andere wijk gelopen. Ook hebben we tussen allemaal leuke straatjes gelopen met fel gekleurde huizen. Daarna zijn we met de bus naar Waterfront gereden waar we met ons achten in de foodmarket zijn gaan lunchen. Daarna gingen we met de boot naar Robbeneiland. Er waren echt hele hoge golven, dus veel mensen werden zeeziek. Ik vind het altijd weer geweldig die hoge golven, kan ik echt van genieten. Eenmaal aangekomen op het eiland, stonden de bussen klaar. Wij zaten met Laryssa en Hessel samen in een bus en we kregen een rondrit over het eiland. Onze gids kon echt niets anders zeggen dan achter elke zin, you know! Laryssa en ik kwamen niet meer bij van het lachen. Naast me zaten een jongen en vrouw die voor de KLM werken en die hier een vrije middag hadden. Hij kreeg het ook in de gaten en begon mee te lachen. Laryssa en ik waren helemaal aan het huilen. Het was echt erg, want het was het hele verhaal over Nelson Mandela, maar ik heb er niets van begrepen, want ik hoorde alleen nog maar, you know! We waren blij toen we uit de bus konden, want we hielden het echt niet meer uit. Daarna kregen we een rondleiding door de gevangenis waar Nelson Mandela 18 jaar heeft gezeten. Je zag hoe ze hier vroeger zaten. De rondleiding werd  gegeven door een ex-gevangene die hier toen ook zat. Het was wel indrukwekkend om te zien. Nu wordt deze gevangenis niet meer gebruikt. Daarna zouden we met de boot teruggaan. Maar we kregen te horen dat de boot niet meer kon vertrekken uit Kaapstad door de extreem hoge golven. Daar zit je dan op een heel klein eilandje. Iedereen begon honger te krijgen, dus we zijn allemaal het snoepwinkeltje ingedoken. Er was geen hele grote voorraad, dus iedereen begon alles op te kopen, voor het geval we niet meer weg zouden kunnen. Het was heel rot, omdat we geen idee hadden hoelang het zou gaan duren. Maar we moesten wel van het eiland af, want hier konden we niet slapen. We zaten buiten op de grond en het werd ijskoud. Er was 1 hok waar we op de grond binnen zijn gaan zitten. Als je zo in onzekerheid moet wachten, gaat de tijd echt niet voorbij. De mensen van de KLM kregen het ook op de zenuwen, want zij moesten over een paar uur naar Nederland vliegen. Na 1.5 uur vertraging, kregen we te horen dat er een boot zou komen. Toen de boot aankwam, was dat echt zo’n vrachtschip. We werden onderin gepropt en alle plaatsen waren bezet, dus ik ben blijven staan. Je moest je aan de palen vasthouden, anders kiepte je gewoon om, zo erg schommelden we door de extreem hoge golven. Heel veel mensen waren weer ziek geworden. Maar ik merkte dat als je stond, het beter ging dan met zitten. Als je staat, beweeg je meer tegen de richting in mee, dus dat scheelt veel. Iedereen was blij toen we waren aangekomen. Eerst zouden we niets meer gaan eten, omdat iedereen misselijk was, maar na een tijdje ging het wel weer met de meesten. Eerst hebben we nog wat langs de winkels rondgelopen bij Waterfront en daarna zijn we met Eddy en Wienanda gaan eten in een restaurantje. Dat doet dan ook weer goed. Daarna weer met de taxi naar het hotel. Hier moesten we nog even bij de receptie wachten, want we moesten nog spullen uit de bus halen omdat we onze tassen nog moesten gaan inpakken.                                                                                                                                                                                                                                                                                

Zondag 1 juni is helaas de dag dat de groep alweer naar huis gaat. We zijn om 07.30 uur opgestaan en na het ontbijt met de bus vertrokken, want we hadden wel nog een heel dagprogramma. Eerst zijn we nog naar mooie uitzichtpunten geweest. Daarna zijn we naar een plaats gegaan waar je met de boot naar zeeleeuwen kon gaan kijken. Na gisteren wilden niet veel mensen meer mee, maar ik ben toch met een klein groepje geweest. De zee was nog altijd heel erg ruw, dus we konden niet het hele rondje doen. De boot ging echt heel heftig op en neer, echt geweldig, maar de meeste zeeleeuwen zaten in de haven. Wel heb ik nog een dolfijn gezien! De zeeleeuwen lagen allemaal op een oud bootje te zonnen, zag er heel grappig uit. Leek net Sea World, maar dan in het wild. Ik ben nog iets gaan drinken met Saskia, Wienanda en Eddy en daarna moesten we weer verder met de bus. We gingen naar een strandje waar heel veel pinguïns waren. Er waren er ook veel aan het broeden. Heel schattig om te zien. Ook hoe ze uit de zee komen gewaggeld. Hierna zijn we gaan lunchen in een restaurant ernaast. Na het eten zijn we naar Kaappunt gereden. Hier zijn we met een treintje de berg opgereden. Hier had je een heel mooi uitzicht. Je kon hier nog omhoog lopen naar de vuurtoren, maar ik had hier ook al mooi uitzicht en we hadden nog een wandeling voor de boeg, dus ik ben daar blijven wachten. Daarna kon je kiezen om een pittige wandeling te maken van Kaappunt naar Kaap de Goede Hoop of om met de bus mee te gaan. Wij hebben de wandeling gedaan. Je liep over smalle paadjes langs de afgrond en daarna weer op grote rotsen. Plotseling riep Roy, kijk daar loopt een grote aap. Ik dacht dat hij mij bedoelde, want hij wees mijn richting uit. Toen ik me omdraaide kwam vlak voor me een hele grote wilde aap gelopen. Er kwam een hele groep aan. We zijn allemaal voor ze aan de kant gegaan. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat we zo min mogelijk spullen mee mochten nemen, omdat de apen alles stelen. Daarna moesten we een hele berg opklimmen over allemaal rotsen. Het was best even een pittig stukje met al die rotsen. Toen we bij Kaap de Goede Hoop aankwamen, stond de rest van de bus daar al te wachten. Daarna zijn we teruggereden naar Kaapstad. Hier hadden we een afscheidsdiner op de 25ste verdieping van een hotel. Het restaurant was op zo’n rond plateau dat ronddraaide en waar je uitzicht had over de hele stad. Ik heb hier iedereen weer mijn vlag laten tekenen. Na het eten hebben we Bennie en Joop nog bedankt en daarna zijn we naar het vliegveld gereden waar we nog snel wat laatste foto’s gemaakt hebben. De groep vloog vanavond weer terug naar Nederland. Ja hoor, daar gingen we weer. Het afscheid was weer zwaar, zeker omdat we op het einde ook echt een heel leuk groepje hadden en Saskia die naar huis ging. Na het afscheid ben ik weer bij Bennie in de bus gestapt en heeft hij samen met mij mijn hotel gezocht. Hij was zo bezorgd om me, dat hij helemaal met me mee naar binnen ging met mijn spullen en hij wilde niet vertrekken voordat ik helemaal was ingecheckt en dat hij wist dat alles goed was. Hij heeft me wel 3x geknuffeld, het was echt een hele aardige man. Het hotel lag heel dicht bij het vliegveld. Ik vlieg morgen namelijk naar Turkije. Dit weten alleen Saskia, pap en mam. Opa heeft het het hele jaar zo zwaar gehad dat ik weg was en op 15 juni wordt hij 80 jaar, dus een groter cadeau kan ik hem niet geven dan om dan thuis te komen. Ik weet al vanaf november dat ik volgende week naar huis ga, maar het moest echt een verrassing blijven.

Afrika wil ik dan ook in het Zuid-Afrikaans afsluiten.

Helaas, nadat ek n maand deur Suid Afrika, Swaziland en Lesotho gereis het, het dit nou weer tyd geword om die baie mooi gedeelte van Afrika agter te laat.

Ek het dit baie geniet en het selfs alle diere van die big 5 gesien.

Suid Afrika, baie, baie dankie!!

Maandag 2 juni ben ik ’s middags naar het vliegveld gegaan. Vandaag vlieg ik van Kaapstad naar Istanbul en na een tussenlanding van 3 uur weer verder naar Antalya. In Istanbul had ik al een uur in de rij gestaan voor de douanecontrole en daar bleek het dat mijn visum pas later die week inging. Dit was een foutje van het reisbureau. Ik werd helemaal uitgescholden en ik moest ergens anders een nieuw visum gaan kopen. Daarna kon ik weer opnieuw in de rij gaan staan. Dit was balen na zo’n lange vlucht te hebben gehad, het was al dinsdagmorgen. Hierdoor mistte ik ook bijna mijn volgende vlucht. Ik ga eerst 3 dagen naar een hotel waar ik nog alleen ben. Ik heb hier veel geslapen en soms even aan het zwembad gelegen en ’s avonds naar de shows geweest. In dit hotel sliep ook Yuri van Gelder met zijn vriendin, die zag ik altijd ’s avonds in het restaurant zitten.

Op vrijdag 6 juni ben ik om 12.00 uur uitgecheckt en ben ik met de taxi naar een ander hotel gegaan. Ik wilde afgelopen jaar graag naar China gaan, maar dit was niet mogelijk in verband met mijn visum, en hier is een Chinees hotel (Royal Dragon) waar ik al jaren naartoe wilde, dus had ik toch nog een beetje een chinees gevoel. Ik ben hier al gaan inchecken en heb daarna 2 uur lang bij de receptie zitten wachten tot mam zou aankomen met de bus. Ik heb namelijk nog 1 week over voordat ik naar huis ga, omdat volgende week zondag pas het feest van mijn opa is. Daarom is mam nog een weekje stiekem naar Turkije gekomen om samen met mij mijn reis af te sluiten. Bij de receptie waren ze me de hele tijd aan het uitlachen, omdat ik helemaal zenuwachtig daar aan het wachten was. Ik had ze alles uitgelegd, dat ik mam al 39 weken niet had gezien en ze waren helemaal met mij mee aan het wachten en aan het lachen. Rond de tijd dat mam zou aankomen, heb ik al drinken voor haar gehaald. Jemig, elke minuut komt daar wel een bus aan, dus elke keer weer kijken welke touroperator het was. Na een hele tijd zag ik de bus van Neckermann aankomen. Mam stapte uit de bus en ik rende naar buiten. We bleven elkaar maar knuffelen en daar kwamen de tranen. De hele bus kon meegenieten. Ik heb mam ingecheckt en daarna hebben we bij de receptie wat gedronken. We hebben elkaar eerst een half uur aan zitten kijken en het voelde heel onwerkelijk. En daarna was alles meteen alweer normaal. Het was een heerlijke week, even lekker nog ontspannen. Wel heel grappig was, omdat thuis niemand het mocht weten en mam elke week voor oma de boodschappen en de was doet, dat mam vanuit Turkije naar haar heeft gebeld om te vragen wat ze allemaal voor een boodschappen nodig had. Dit hebben wij weer aan pap doorgegeven. Omdat oma veel vuile was had, had pap besloten om ook te gaan wassen. Dit heeft hij nog nooit gedaan. Haha daar zaten wij bij de receptie op skype. Pap zat thuis met 4 bakken en hield alle kledingstukken voor de camera om te vragen wat in welke soort was ging. We lagen helemaal dubbel. Daarna heeft hij zelfs nog gestreken. Toen hij bij oma aankwam, bleek hij ook enkele spullen bij zich te hebben dat van onszelf was. Oeps, dan zal Yvonne zich wel vergist hebben, haha.

Op vrijdag 13 juni, ben ik met mam vanuit Turkije naar Eindhoven gevlogen. Pap is ons hier komen halen. Ik moest gaan rijden, omdat ik een jaar lang aan de andere kant van de weg heb gereden. Ik moest er weer aan gaan wennen om aan de rechterkant van de weg te rijden. We zijn in de buurt van Eindhoven nog een hapje gaan eten, omdat het bij ons in de buurt niet kon. Met pap was het ook meteen alsof ik niet was weggeweest. Toen we richting huis reden, ben ik tussen de stoelen in achter op de grond gaan liggen met een deken over me heengetrokken. Pap is zo de garage ingereden, omdat niemand mij mocht zien. Ik moest nog een weekend lang kruipend door het huis gaan, omdat anders de buren me zouden zien. Die vrijdag was de eerste voetbalwedstrijd dat Nederland moest voetballen van het wk. We hebben buiten zitten kijken, maar ik moest me echt inhouden bij elke goal die viel. Ik was helemaal aan het fluisteren en het was best nog allemaal spannend. Het zou zonde zijn als nu nog iets zou uitlekken.

Op zondag 15 juni was het dan zo ver. Pap en mam waren al naar het feest van opa en oma. Opa was al aan het vertellen, dat hij het raar vond dat ik nog niet had geskyped. Toen belde ik. Hoi opa, proficiat, ja ik kon vanmorgen niet op skype want ik was hier in Zimbabwe op jeepsafari de hele morgen. Ik zat in werkelijkheid bij ons thuis in de gang met de dikke wintertrui aan, omdat het in Afrika nog winter is. Toen wilde de hele familie me ook nog spreken. Toen ik klaar was, ben ik me heel snel gaan klaarmaken en na een kwartier ben ik naar Schinnen gereden. Een paar huizen verder ben ik gestopt en heb ik opa nog eens gebeld. Ja opa, ik was nog wat vergeten. Wat is het grootste cadeau dat ik u zou kunnen geven? Hij zei, een kusje! Ik zeg, is goed! En op dat moment kwam ik het feest binnenlopen. Niemand had het verwacht. Het was echt een geweldig moment. Ik had hem echt geen groter cadeau kunnen geven!!! Dus dan maar 2 maandjes eerder naar huis.

Ik heb een fantastisch jaar gehad waar ik mijn leven lang met veel plezier aan terug zal denken. Ik heb ontzettend veel lieve mensen leren kennen en van 13 hele verschillende landen mogen genieten. 40 weken zijn ontzettend snel voorbij gevlogen, maar het zit er helaas weer op. Ik zal altijd nog veel blijven reizen, want dat is wat ik het liefste doe.

Australië                                                    Thanks mate! / Ta

Fiji                                                               Vinaka

Nieuw-Zeeland                                         Thanks a lot / Koa

Taiwan                                                       To-siā

Indonesië (Sumatra, Java, Bali)              Terima Kasih

Singapore                                                  Thanks

Maleisië                                                      Terima Kasih

Thailand                                                     Kop Koen

Sri Lanka                                                     Aybowan / boom estuti

Zuid-Afrika                                                 Baie Baie Dankie

Swaziland                                                   Ngicela

Lesotho                                                       Kananelo

Turkije                                                         Teşekkürler